Παραπονεμένα λόγια έχουν τα ... γιαούρτια μας

Παρακολουθώντας τις εικόνες από τη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στο
Ίλιον συνειδητοποίησα πόσο κοντά στη ζούγκλα είμαστε.

Όχι ότι δεν το ζω καθημερινά, απλά η οργή είχε ταυτιστεί μέχρι στιγμής
μόνο με πρόσωπα της πολιτικής ζωής. Τι είναι αυτό άραγε που όπλισε με γιαούρτια και νερά το χέρι του  απλού θεατή, που σίγουρα έχει σιγοτραγουδήσει πολλά από τα τραγούδια του Νταλάρα; Πώς από τραγουδιστής της φτώχειας, της ξενιτιάς και της ελευθερίας καταλήγεις η προσωποποίηση της πιο ξιπασμένης διαπλεκόμενης εξουσίας; Πώς από λαϊκή φωνής γίνεσαι υπερασπιστής μιας εποχής που αργοπεθαίνει και καταρρέει συμπαρασύροντας πολιτικά, οικονομικά και πνευματικά  σύμβολα; Μήπως στο πρόσωπό της συζύγου, της ξαδέλφης του κολλητού του Προέδρου ταυτίστηκε μια προδοσία άνευ προηγουμένου, που έχει να κάνει με το ΠΑΣΟΚ νέας κοπής και την γενιά του Πολυτεχνείου, η οποία ακριβώς όπως και ο Νταλάρας εκμεταλλεύτηκε και καρπώθηκε το όραμα και της ελπίδες ενός ολόκληρου λαού και κατέληξε χειρότερο κατεστημένο από αυτό που κατήγγειλε το 1974 πίσω από τα κάγκελα της Πατησίων;Μήπως η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου - όπου καλούνται να αποφασίσουν για τις επόμενες γενιές του τόπου μας μοντέλα, μπασκετμπολίστες,δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, ανεπάγγελτοι πολιτικοί αστέρες με μηδαμινή
κοινωνική προσφορά και γόνοι μεγάλων πολιτικών οικογενειών με μοναδικό
προσόν ότι “γράφουν” καλά στο γυαλί και δεν λένε τίποτα που να ενοχλεί ένα σύστημα που θέλει πολιτικούς ηγέτες χωρίς άποψη και τσαγανό Μήπως αυτή η αποπολιτικοποίηση είναι αυτή που θα οπλίσει με γιαούρτια και ντομάτες τα χέρια πολλών συνανθρώπων μας;Θλίβομαι πραγματικά από τις εικόνες που παρακολούθησα γιατί όποιος τραγουδάει “παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ΄ άδικο το ζούμε από την κούνια μας”, θα έπρεπε να ξέρει ότι το άδικο και η πείνα που ζει ολόκληρη η κοινωνία σήμερα, οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια στην καλύτερη καλό θα ήταν απλώς να λουφάξει και να μην μιλάει. Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και τα γιαούρτια στο λαό!

Είναι αμετροέπεια τέτοια εποχή που έχει ξεσπάσει ένας πόλεμος τυφλός
και οι περισσότεροι δεν ξέρουν ακόμα ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός τους, να προκαλεί με συναυλίες  συμπαράστασης.Συμπαράσταση σε τί ;Στην εξαθλίωση που συνειδητά οδήγησε η πολιτική που υπερασπίστηκε η πολιτική του παρέα?Στην διεθνή απαξίωση της χώρας ή στον κοινωνικό κατακερματισμό?
Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή όλοι είναι ένοχοι μέχρι να αποδειχθούν
αθώοι ...