Ακόμα και σήμερα, σχεδόν δέκα μέρες μετά την πρώτη απαίτηση της Ευρώπης δηλαδή της Γερμανίας, για υπογραφή των πάντων ο λόγος δεν έχει διευκρινιστεί. Θέλουν σιγουριά; Την έχουν. Με Παπαδήμο πρωθυπουργό θα έπρεπε να αισθάνονται πιο σίγουροι απ' ότι με το Γιώργο που υπήρχε στη μέση και το πολιτικό κόστος. Θέλουν την ξεφτίλα του Σαμαρά; Την έχουν. Συγκυβέρνησε και αποδέχθηκε ανοιχτά το μνημόνιο. Κι άλλο; Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που επιμένουν στην υπογραφή;
Η Γερμανία και όχι απαραίτητα και η υπόλοιπη Ευρώπη, ενδιαφέρεται για τα λεφτά της γιατί είναι πολλά και βλέπει ότι μόνο αυτή παράγει νέο χρήμα. Δεν υπάρχουν άλλοι ισχυροί στην Ευρώπη. Ένας ένας ξεγυμνώνεται εξ' αιτίας της Ευρωπαικής ασυνεννοησίας. Οι αγορές απομονώνουν έντεχνα το αδύναμο πρόβατο, και χωρίς την προστασία του κοπαδιού το κατασπαράζουν. Όπως έγινε με εμάς, όπως με τη σειρά θα γίνει στη Μεσόγειο. Πριν λοιπόν το κακό γενικευτεί ανεπανόρθωτα, καλύπτουν τα νώτα τους. Επιζητούν την πολιτική ταπείνωση του Σαμαρά, όχι τόσο για να έχουν την υπογραφή του, αλλά για να τον αποδυναμώσουν περεταίρω ώστε να χάσει οριστικά την αυτοδυναμία. Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα για πολλά χρόνια θα στηρίζεται σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Δε θα υπάρχει ο ισχυρός και αναμφισβήτητος ηγέτης που θα μπορούσε να πει "ως εδώ". Η χώρα θα είναι σε μια κατάσταση παρόμοια με τη σημερινή, χωρίς πολιτική βούληση και σχεδιασμό και έτσι θα εξασφαλίζονται νέα δάνεια για να πληρώνονται τα παλιά, το οποίο θα οδηγήσει και σε άλλα ανταλλάγματα στο μέλλον, προφανώς.
Αν δεν πιάσει αυτή η προσπάθεια για ταπείνωση με την υπογραφή, οι Ευρωπαίοι θα το πάρουν πίσω και βραχυπρόθεσμα ο Σαμαράς θα ανέβει. Όμως τον περιμένει, και αυτό το ξέρουν όλοι, το πολύ δύσκολο θέμα με την ημερομηνία των εκλογών. Ο δευτερος και καθοριστικός εκβιασμός από την Ευρώπη θα είναι όταν θέσουν θέμα σταθερότητας (ξανά και ξανά) ώστε να δώσουν τα επόμενα λεφτά. Και εκεί ο Σαμαράς θα κάνει πίσω, θα αρνηθεί τις εκλογές το Φεβρουάριο, και ύστερα το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Θα πέσει σε επίπεδα ΠΑΣΟΚ και τέλος το πανηγύρι. Η Ευρώπη θα πετύχει αυτό που θέλει με 3-4 μήνες καθυστέρηση. Μικρό το κακό. Για εμάς μεγάλο.
Εκλογές δε θα έχουμε το Φεβρουάριο και πολύ φοβάμαι ούτε τον Ιούνιο. Ή θα πάμε για το φθινόπωρο του '12 ή κανονικά. Ακόμα δεν είναι ξεκαθαρισμένες οι προθέσεις του Παπαδήμου. Προφανώς και μη γελιέται κανείς, δεν είναι στη δική του ούτε αρμοδιότητα, ούτε ευχέρεια να αποφασίσει αν θα κάνει κόμμα ή όχι. Ό,τι του πουν, για όποιον λόγο του το πουν, και όποιοι του το πουν, αυτό θα κάνει. Τουλάχιστον ας ξεκαθαρίσουμε αυτό, αφού δεν μπορούμε και τίποτα άλλο. Ο Παπαδήμος είναι ένα άκρως αντιπαθητικό πιόνι, μιας διευρυμένης συνομοσίας χωρίς καμία απολύτως βούληση. Ξέρει, όπως και παλαιότερα, να παίζει το ρόλο του καλά και να υπακούει άριστα. Αν έρθει η εντολή να διασπάσει τα δυο κόματα, θα το κάνει. Και λογικά θα έρθει η εντολή, αρκεί να τον κάνουν εγκαίρως να φανεί ικανός.
Στο χέρι τους είναι να τον κάνουν. Δικό τους το πεπόνι, δικό τους το καρπούζι και το μαχαίρι στο λαιμό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου