Γιατί μισούσαν την ηρωίδα δασκάλα οι μουσουλμάνοι της περιοχής

Η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου (η οποία έχει τιμηθεί και από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της) είναι μια ηρωική μορφή και το όνομά της αποτελεί σύμβολο. Είχε υπηρετήσει πέντε ατελείωτα χρόνια στο μειονοτικό δημοτικό του Μεγάλου Δέρειου μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και διαρκών επιθέσεων. Μόλις διορίστηκε, το 2004, επέλεξε να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε έναν τόπο που πραγματικά τη χρειαζόταν. Εγκαταστάθηκε εκεί με τον σύζυγό της και μάλιστα έγινε δημότης του Δήμου Ορφέα, όπου ανήκει το χωριό, το οποίο αριθμεί 1.200 κατοίκους μουσουλμάνους.Κάποιοι από αυτούς ενοχλήθηκαν όταν τα παιδιά τους άρχισαν να κάνουν παρέλαση στις εθνικές γιορτές με παρότρυνση της δασκάλας. Εκτός των καθημερινών μαθημάτων του σχολείου, παρέδιδε δωρεάν μαθήματα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσχέρεια στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Είναι προφανές ότι η Χαρά γινόταν εμπόδιο στα σχέδια του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.Την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008 η δασκάλα έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από κάτοικο, με αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα στο χέρι. Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν νιώθει ότι τα γεγονότα αυτά μπορεί να της κάμψουν το φρόνημα και την αποφασιστικότητα είχε απαντήσει: «Σαφέστατα όχι. Και θα σας πω ότι με αυτήν την παιδεία και με αυτήν την κουλτούρα είμαι μεγαλωμένη, έχω τον Ελληνισμό μέσα μου. Και δεν τίθεται θέμα ηρωισμού, αλλά αυτή είναι η δουλειά μου, αυτό είναι το πιστεύω μου».Το καλοκαίρι του 2010 έφυγε με μετάθεση που αναγκάστηκε να ζητήσει εξαιτίας της προκλητικής συμπεριφοράς «πρακτορίσκων» και εγκάθετων του τουρκικού εθνοτικού φανατισμού και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αν και τα παιδιά την υπεραγαπούσαν.Στους πίνακες μεταθέσεων εκπαιδευτικών που ανακοινώθηκαν πρόσφατα (Απρίλιος 2012) ήταν και αυτό της κυρίας Νικοπούλου.Η ηρωική δασκάλα τα τελευταία δύο χρόνια υπηρετούσε σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Τώρα επιστρέφει στον χώρο της Θράκης (που, όπως λέει, νοιώθει σαν το σπίτι της), αφού θα υπηρετήσει σε σχολείο της Ροδόπης.

πηγη