Αναμένοντας μια προβοκάτσια μεγαλύτερη από τους δίδυμους πύργους.

Γιάννης Αθανασιάδης

Η τρομοκρατία ως προβοκάτσια για την χειραγώγηση της κοινής γνώμης (κυρίως της Δύσης), αποτελεί πλέον ένα καθιερωμένο πολιτικό εργαλείο το οποίο διαχειρίζονται οι μυστικές υπηρεσίες των κρατών.
Αναφέρομαι κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά και τις άλλες μεγάλες δυνάμεις της Δύσης, χωρίς να εξαιρούμε και κάποιες άλλες χώρες «ταραχοποιούς», όπως το Ισραήλ και η Τουρκία.
Το χαρακτηριστικό αυτού του είδους της προβοκάτσιας, είναι ότι έχει ως στόχο και πρόθεση, να αγγίξει τα πιο ευαίσθητα συναισθηματικά στοιχεία των πολιτών με θύματα όπως, τα παιδιά, οι γυναίκες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, και γενικότερα οι άμαχοι αθώοι πολίτες, δημιουργώντας συγχρόνως το παραλυτικό αίσθημα του φόβου στις κοινωνίες τους.
Με αυτόν τον τρόπο και με την αρωγή των ΜΜΕ, διεγείρει το φόβο, το μίσος και την εκδικητικότητα της διεθνούς κοινής γνώμης και καθαγιάζει την κάθε εγκληματική πράξη σε βάρος των στοχοποιημένων "τρομοκρατών", αφήνοντας στο απυρόβλητο και την αφάνεια τους πραγματικούς υποκινητές και τελικούς ωφελούμενους.Πολλές φορές η ενέργεια αυτή αποσκοπεί στο να εμπλέξει δυο άλλα κράτη, από τον πραγματικό υποκινητή ο οποίος ούτως ή άλλως φροντίζει να μην είναι ορατός.
Δηλαδή όταν έχω δύο κράτη που ανταγωνίζονται και θέλω να τα βάλω να εμπλακούν σε πόλεμο μεταξύ τους, στήνω ένα προβοκατόρικο τρομοκρατικό χτύπημα, το οποίο όσο πιο πολυπληθές, αποτρόπαιο και αιμοσταγές είναι, τόσο πιο μεγάλο μένος και αγανάκτηση θα προκαλέσει στην παραπληροφορημένη παγκόσμια κοινή γνώμη.
Όσοι μάλιστα προσπαθήσουν να αμφισβητήσουν το γεγονός προειδοποιώντας για την προβοκάτσια, θα μετατραπούν αμέσως σε συνένοχους, πράκτορες, διεστραμμένους, παρανοϊκούς και πολλά άλλα ανάλογα την περίπτωση.
Τον κύριο διαμορφωτή της κοινής γνώμης τον έχουν τα συστημικά ΜΜΕ τα οποία λειτουργούν ως εκπρόσωποι της διεθνούς ελίτ, προσκαλεσμένοι μέσω της τηλεόρασης στο σαλόνι μας, (σε πολλές δε περιπτώσεις και στην κρεβατοκάμαρα μας).

* * *

Αυτή την ώρα οι ΗΠΑ (και όχι μόνο), ενοχοποιούνται για την παράνομη, ωμή και έξω από κάθε διεθνή συνθήκη, δολοφονία του Ιρανού στρατιωτικού ηγέτη Κασέμ Σολεϊμανί, κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο Ιράκ. (βλπ. Ο ''Πανόπτης'' του ιμπεριαλισμού).
Η αντίδραση της κοινής γνώμης αλλά και των περισσότερων χωρών (συμπεριλαμβανομένων και των συμμάχων των ΗΠΑ), ήταν καταδικαστική απέναντι στο καταφανές αυτό έγκλημα!
Πλην βεβαίως του Ισραήλ που εμπλέκεται, και που εξυπηρετείται η μακροχρόνια βούληση του για την επικυριαρχία στον χώρο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της κυβέρνησης της Ελλάδος η οποία δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει, αλλά και δεν της το ζήτησε κανείς. (Ο ορισμός της αυτοκτονικής βλακείας).
Ο στόχος αυτής της ενέργειας ήταν καθαρά, η δημιουργία πρόκλησης ώστε το Ιράν να αντιδράσει και να δώσει την αφορμή που χρειάζεται για πολεμική ενέργεια σε βάρος του από τις ΗΠΑ.
Αυτό επετεύχθη εν μέρει με το πυραυλικό χτύπημα σε αμερικάνικη βάση του Ιράκ από τους φρουρούς της επανάστασης.
Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για την διαμόρφωση της κοινής γνώμης και τον «εξαγνισμό» των ΗΠΑ.

Ακολούθησε η περίεργη πτώση του επιβατικού αεροπλάνου των ουκρανικών αερογραμμών με 170 νεκρούς λίγο μετά την απογείωση του από την Τεχεράνη προς Κίεβο. Ότι και να μας πούνε κατανοούμε πως εάν δεν ήταν ατύχημα, ήταν δολιοφθορά ή απ’ ευθείας κτύπημα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ ή του Ισραήλ, με στόχο να εντείνουν την σύγχυση και την πανικόβλητη αντίδραση του Ιράν. Η πλειοψηφία των επιβατών ήταν Ιρανοί πολίτες.
Οι ΗΠΑ ήταν από καιρό προετοιμασμένες για μια κατά μέτωπο επίθεση στο Ιράν, μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ένα περίπατο όπως το Ιράκ!
Μιλάμε για μια περιφερειακή υπερδύναμη με δική της αμυντική βιομηχανία και τεχνολογία, με σύγχρονα πυραυλικά συστήματα που μπορούν να βάλλουν σε αποστάσεις 3000 χιλιομέτρων, (ψάξτε να βρείτε πόσο απέχει η αμερικανική βάση της Σούδας), και έναν μεγάλο και αξιόμαχο στρατό.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι ΗΠΑ μελετάνε την πιθανότητα χρήσης τακτικών πυρηνικών περιορισμένης ισχύος.Όμως για σκεφτείτε, τι μεγέθους έγκλημα εκ μέρους του Ιράν θα μπορούσε να δικαιολογήσει ένα τέτοιο χτύπημα του αμερικάνικου στρατού;
Τι πρέπει να γίνει για να μεταστρέψει την διεθνή κοινή γνώμη ώστε να θέλει μέχρι και την πυρηνική καταστροφή αυτού του λαού, αλλά και παράλληλα να οδηγήσει σε αδιέξοδο την πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ, ώστε να μην μπορεί να επιλέξει τίποτε άλλο πλην της πολεμικής σύγκρουσης;
Εδώ λοιπόν δουλεύουν πυρετωδώς οι μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ-Ισραήλ, ώστε να ετοιμάσουν την προβοκάτσια που θα πρέπει να είναι τέτοιου μεγέθους σε αριθμό αθώων θυμάτων και καταστροφής, που θα ξεπερνάει και αυτήν την προβοκάτσια του χτυπήματος των δίδυμων πύργων που έδωσε το έναυσμα για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας (δηλαδή όσων δεν υποτάσσονται στις ορέξεις των ΗΠΑ και των Νατοϊκών συμμάχων της). Γεωπολιτικά βεβαίως ο πλέον ωφελημένος ήταν το Ισραήλ που κουβάλησε όλη την Αμερικανονατοϊκή συμμαχία στην μέση ανατολή εναντίον των αντιπάλων του.
Μόνο που η εποχή του μονοπολικού κόσμου έχει ήδη παρέλθει και μια τέτοια κίνηση εμπεριέχει το ρίσκο της γενικής ανάφλεξης και ενός παγκόσμιου ολοκαυτώματος.
Πόσο παρανοϊκός μπορεί να είναι ο Τράμπ και τα σιωνιστικά γεράκια που φαίνεται να πήραν το πάνω χέρι στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ;
Με όλη μου την καρδιά ελπίζω να πέφτω έξω και να μην υποκύψει σε αυτήν την ολέθρια στρατηγική.

Δεν μου ταιριάζει ο ρόλος της Κασσάνδρας αλλά πολύ φοβάμαι ότι για το επόμενο διάστημα, η ανθρωπότητα θα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού.
Αν δεν αντιδράσουν οι λαοί με την δημιουργία ενός παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος, αργά ή γρήγορα ένας ευρείας εμπλοκής πόλεμος θα οδηγήσει στην χρήση της έσχατης λύσης των πυρηνικών όπλων.

Και τότε δεν θα αναζητούμε τον νικητή ή τον ηττημένο, αλλά τον «ζώντα μετά των νεκρών».