Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Η γενιά του Πολυτεχνείου. Το σύστημα έβαλε το "χέρι" του και τράβηξε τα "σκατά" στην κορυφή της κοινωνίας

Για να γνωρίζεις ποιος είναι ο χειρότερος, θα πρέπει να γνωρίζεις τον λόγο που οι υπόλοιποι είναι καλύτεροι. Από την εποχή λοιπόν του πολέμου μέχρι σήμερα τρεις γενιές Ελλήνων έχουν περάσει από αυτήν τη χώρα και τώρα έρχεται η τέταρτη. Η γενιά του πολέμου του 40, η μεταπολεμική γενιά και η γενιά του Πολυτεχνείου. Η ποιότητα της κάθε γενιάς κρίνεται από την ποιότητα αλλά και τον όγκο της κληρονομιάς που αφήνει πίσω της. Κρίνεται από την περιουσία που αφήνει στα παιδιά της. Άλλες γενιές αφήνουν πίσω τους μεγάλο όγκο κληρονομιάς και άλλες αφήνουν πίσω τους υψηλής ποιότητας κληρονομιές.Όλες οι γενιές των Ελλήνων ήταν άξιες, γιατί κατά κανόνα άφηναν μια Ελλάδα ισχυρότερη από αυτήν που παραλάμβαναν οι ίδιες. Ακόμα και η γενιά της Μικρασιατικής Καταστροφής άφησε πίσω της μια Ελλάδα σε διπλάσιο μέγεθος από αυτήν που παρέλαβε.
Μπορεί σε ένα γενικό επίπεδο, που αφοforza-traianou-blogspot-leonidasρά τον ελληνισμό, να ήταν πράγματι καταστροφική, αλλά στο στενό εθνικό και κρατικό επίπεδο άφησε μια σημαντική κληρονομιά στους επόμενους. Όλες οι γενιές ήταν άξιες ...εκτός από μία. Τη γενιά του Πολυτεχνείου ...Τη γενιά της Μεταπολίτευσης ...Την πιο σάπια γενιά Ελλήνων.
Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος πολλές λεπτομέρειες, για να καταλάβει ποιος είναι σημαντικός και ποιος όχι. Η "λογιστική" της ιστορίας είναι πάντα απλή. Ο σημαντικός "φωνάζει" και τον ακούνε κι οι κουφοί. Ο Λεωνίδας ήταν σημαντικός και δεν απαιτείται κάποιος καθηγητής της ιστορίας, για να μας το εξηγήσει. Ο Κολοκοτρώνης ήταν επίσης σημαντικός. Οι ασήμαντοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουν ανάγκη την ανάλυση για τον ίδιο λόγο που χρειάζεται επιστημονική γνώση και τεχνολογικά μέσα, για να καταλάβουμε πόσο είναι το λίπος του κουνουπιού. Ο Σημίτης είναι αυτός ο οποίος έχει ανάγκη την επιστήμη, για να μας εξηγήσει αυτά, τα οποία δεν καταλαβαίνουμε και είναι η σημαντικότητά του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις γενιές. Οι σημαντικές γενιές "φωνάζουν", γιατί πάνω στα κατορθώματά τους ζουν οι επόμενες. Ζούνε καλύτερα απ' ό,τι έζησαν αυτοί, οι οποίοι θυσιάστηκαν γι' αυτούς. Ο σημαντικός είναι αυτός ο οποίος θυσιάζεται και όχι αυτός που απολαμβάνει το κέρδος της θυσίας.
Από την εποχή λοιπόν του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και εντεύθεν, τρεις ήταν οι γενιές που έχουν περάσει. Η γενιά του πολέμου του 40, η μεταπολεμική γενιά και η γενιά του πολυτεχνείου. Η γενιά της αντίστασης. Η γενιά της αναγέννησης και της δημιουργίας. Η γενιά του ξεπουλήματος. Η γενιά του πολέμου του 40 ήταν μια γενιά αξιοθαύμαστη. Μια γενιά, η οποία κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Αντιστάθηκε γενναία σε μια αυτοκρατορία και νίκησε. Θυσιάστηκε για την ελευθερία της και κέρδισε. Άφησε την Ελλάδα μεγαλύτερη από ποτέ. Κέρδισε με το αίμα της και την επανένωση με τα Δωδεκάνησα. Άφησε την Ελλάδα στους επόμενους στη μεγαλύτερή της μορφή.
Η επόμενη γενιά ήταν εξίσου ηρωική. Τόσο ηρωική, που η ειρηνική θυσία της ομοιάζει με πραγματική θυσία πολέμου. Δούλεψαν τόσο πολύ, που, όταν ίδρωναν, άφηναν αίμα και όχι ιδρώτα. Η πιο εργατική γενιά Ελλήνων όλων των εποχών. Η γενιά, που το έργο της μπορεί άνετα να συναγωνιστεί το γερμανικό "θαύμα". Παρέλαβαν μια Ελλάδα πλήρως ισοπεδωμένη από τον πόλεμο και την "έχτισαν" από την αρχή. Την έχτισαν σε σημείο να την ευθυγραμμίσουν σχεδόν με το σύνολο της ανεπτυγμένης Ευρώπης. Έχτισαν εκ του μηδενός τις υποδομές της.  Δημιούργησαν ένα τεράστιο δημόσιο κεφάλαιο, το οποίο παρήγαγε υπέρ του λαού όλα τα αγαθά, τα οποία θεωρούνται στρατηγικού χαρακτήρα. Ενέργεια, ύδρευση, τηλεπικοινωνίες κλπ.. Άφησαν ένα σύστημα παιδείας, το οποίο "παρήγαγε" επιστημονικό δυναμικό ευπρόσδεκτο σε όλα τα διάσημα πανεπιστημιακά ιδρύματα αυτού του Πλανήτη. Άφησαν νοσοκομεία, όπου οι γιατροί κοιτούσαν τα συμπτώματα των αρρώστων και όχι τις τσέπες τους. Άφησαν ασφαλιστικά ταμεία γεμάτα. Δεν άφησαν σχεδόν καθόλου εξωτερικό χρέος.
Αυτές τις δύο ταλαιπωρημένες αλλά άξιες γενιές ακολούθησε η γενιά του Πολυτεχνείου. Η γενιά η οποία κληρονόμησε μια Ελλάδα μεγάλη και προπάντων "χτισμένη". Η πιο πλούσια κληρονόμος γενιά στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η γενιά, η οποία είχε τον πιο εύκολο ρόλο. Μόνον σωστή διαχείριση επέβαλε ο ρόλος της να κάνει, εφόσον τα δύσκολα τα είχαν κάνει οι προηγούμενοι. Όμως, η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί και αυτή η γενιά δεν είχε καλό "πρωινό". Με το "καλημέρα" αυτή η γενιά έγινε η αιτία να "χαθεί" η Κύπρος. Η πρώτη "υποθήκη" που έβαλε, για να ανέλθει ακόπως στην εξουσία και να διαδεχθεί την προηγούμενη. Αφού κάποιοι αποφάσισαν προκαταβολικά για την "ηγεσία" αυτής της γενιάς, της ζήτησαν επίσης προκαταβολικά το αντίτιμο. Τα αφεντικά θα έπαιρναν την Κύπρο και η γενιά του Πολυτεχνείου θα έπαιρνε τη "σκυτάλη" στην Ελλάδα ...Καλή μοιρασιά.
[...]
Αυτό ήταν το ζητούμενο για τους ιμπεριαλιστές. Στην κυριολεξία έβαλαν το κατακάθι στην κορυφή. Τον πάτο τον έκαναν "κορυφή". Πώς γίνεται αυτό; Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη συνωμοτική γνώση και μεθόδευση. Είναι το κόλπο, που γνωρίζει η κάθε νοικοκυρά. Ας φανταστεί ο αναγνώστης ότι η κοινωνία μοιάζει με ένα "τσουβάλι". Ένα "τσουβάλι" γεμάτο με πολύτιμα και όλων των ειδών τα υφάσματα. Ένα "τσουβάλι" όμως, που στον πάτο του είναι βρόμικο. Ένα "τσουβάλι", που στον πάτο του έχει σκατά. Τι πρέπει να κάνεις, όταν θέλεις αυτά τα "σκατά" να τα φέρεις στην κορυφή; Το ίδιο πράγμα που κάνεις, για να γυρίσεις ένα ρούχο από την ανάποδη. Μέσα από μια τρύπα βάζεις το χέρι σου μέχρι τον πάτο και αφού πιάσεις τα "σκατά", τα τραβάς προς τα έξω και στη συνέχεια τα βαστάς στην κορυφή.
Αυτό έκανε και το σύστημα στην Ελλάδα. Έβαλε το "χέρι" του και τράβηξε τα "σκατά" στην κορυφή. Από μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων έπιασε τους χειρότερους και τους τοποθέτησε αυθαίρετα για μια στιγμή στην κορυφή. Από εκεί και πέρα γνώριζε τον τρόπο, ώστε αυτήν τη στιγμή να την κάνει πολύχρονη. Η "τρύπα", που χρησιμοποίησε, για να βάλει το "χέρι" του, ήταν το Πολυτεχνείο. Ένα αόρατο ιμπεριαλιστικό "χέρι" μπήκε από την "τρύπα" του Πολυτεχνείου στην ελληνική κοινωνία και τη "γύρισε" ανάποδα. Την τράβηξε με τέτοιον τρόπο, που το "μέσα" έγινε "έξω". Το "πάνω" έγινε "κάτω". Από εκεί και πέρα το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να σταθεροποιήσει την κατάσταση.
[...]
Αυτό συνέβη με τη γενιά της μεταπολίτευσης. Η κορυφή της ήταν μόνιμα κατειλημμένη από τους άχρηστους. Κατειλημμένη από τα σκουπίδια της κοινωνίας. Τα σκουπίδια σε όλους τους χώρους, εφόσον το κοινωνικό σταρ-σύστεμ αφορούσε μια κοινωνία απόλυτα ανεστραμμένη. Σε όλους τους χώρους υπήρχαν τα ίδια προβλήματα με τα ίδια πρόσωπα. Όλα αυτά είναι "χτισμένα" πάνω στο ίδιο πρόσωπο ...Το πρώτο από τα σκουπίδια, που κυριάρχησαν στη μεταπολίτευση. Το σκουπίδι με το όνομα Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτόν ανέλαβαν να "φτιάξουν" οι μυστικές υπηρεσίες των ισχυρών σαν τον "πρώτο" και αυτός ήταν που καταδίκασε την κοινωνία στην περίεργη λειτουργία της. Όταν μια κοινωνία έχει σαν "πρώτο" έναν άνθρωπο όπως ο Ανδρέας, είναι θέμα χρόνου να την "πατήσει". Γιατί; Γιατί αυτός, προκειμένου να διατηρήσει τα "πρωτεία", θα πλαισιωθεί από ομοίους του, οι οποίοι θα δημιουργήσουν συνθήκες συμμορίας. Όμως, συμμορία με την ισχύ των ξένων ιμπεριαλιστών και του κρατικού μηχανισμού, είναι ανίκητη.
[...]
Αυτή η συμμορία ήταν το απόλυτο κατακάθι της κοινωνίας. Παλιοί χαφιέδες της χουντικής ασφάλειας, οι οποίοι παρίσταναν τους αντιχουντικούς αγωνιστές. Παλιοί λακέδες του παρακράτους, οι οποίοι παρίσταναν τους "δημοκράτες" δημοσιογράφους. Παλιοί περιθωριακοί της τράκας και της ξεφτίλας. Χασικλήδες, οι οποίοι κινούνταν στα όρια της εμπορίας για τα έξοδά τους. Κοινά τεμπελόσκυλα, που λαθροβιούσαν στους τεκέδες και στα χαμαιτυπεία της Πρωτεύουσας. Κολομπαράδες, οι οποίοι, προκειμένου να ανελιχθούν στο σύστημα, εξυπηρετούσαν "δημοκράτες" εκδότες και άλλους ανώμαλους μεγαλοαστούς της πρωτεύουσας. Πούστηδες, οι οποίοι, προκειμένου να εξασφαλίσουν εραστές, αναλάμβαναν τις πιο βρόμικες αποστολές. Πόρνες πρόθυμες να κοιμηθούν με τον "μεγάλο τιμονιέρη", προκειμένου να διακριθούν στην πολιτική. Ζιγκολό της συμφοράς, οι οποίοι εξυπηρετούσαν πλούσιες γραίες. Ό,τι σκουπίδι υπήρχε στην Αθήνα, αφέθηκε ελεύθερο μετά την "πλημμύρα" που ακολούθησε της πτώσης της Χούντας. Ό,τι λύμα υπήρχε στην επαρχία, "αποστραγγιζόταν" κι αυτό στη μεγάλη "λεκάνη" της Πρωτεύουσας. Καθάρματα με την αρχαία σημασία του όρου ...Σκουπίδια δηλαδή.
Αυτά όλα τα σκουπίδια, τα οποία αφέθηκαν να κατακλύσουν την πρωτεύουσα, ήταν που συνέθεσαν το ΠΑΚ του κακοποιού Ανδρέα. Το ΠΑΚ, το οποίο στη συνέχεια μετεξελίχθηκε στον σκληρό κομματικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ. Η Σάρα η Μάρα και το κακό συναπάντημα όλης της χώρας. Με αυτούς τους ανθρώπους του υποκόσμου στήθηκε η μεταπολίτευση. Αυτούς δυστυχώς ακολούθησαν οι φτωχοί και αναξιοπαθούντες της κοινωνίας. Με "θεμέλιο" τον Ανδρέα και "ακρογωνιαίους" λίθους τους "ήρωες" του Πολυτεχνείου "χτίστηκε" το άθλιο "οικοδόμημα" της μεταπολίτευσης. Με τη βοήθεια του παρακράτους, των ξένων ιμπεριαλιστών και των ντόπιων χαφιέδων τους, όλοι αυτοί σταδιακά κατέλαβαν όλους τους ζωτικούς μηχανισμούς της κοινωνίας. Με "μαγνήτη" τον Ανδρέα όλοι αυτοί άρχισαν να μονοπωλούν τους ευαίσθητους χώρους της κοινωνικής λειτουργίας. Αυτοί αυτοαναγορεύτηκαν "Αριστεροί" και "Σοσιαλιστές" και προσπαθούσαν να ζήσουν με το σύνθημα ο "λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά". Αυτοί ήταν η "Αριστερά" της μεταπολίτευσης.
Απλό κόλπο, στο οποίοι οι πάντες ήταν "μιλημένοι". Όσο "Αριστεροί" ήταν αυτοί, άλλο τόσο "Δεξιοί" ήταν οι απέναντί τους. Όλοι στο κόλπο. Θωράκισε το "μαγαζί" του ο Καραμανλής με το δήθεν "αντιδεξιό" παπανδρεϊκό σύνθημα. Θωράκισε το "μαγαζί" του ο Παπανδρέου με τη δήθεν "αντικομμουνιστική" άμυνα της Δεξιάς απέναντί του. Ο υπόδικος παιδεραστής έδειχνε τον καταδικασμένο βιαστή, για να εμφανιστεί σαν "καθαρός". Το παιχνίδι είχε ήδη στηθεί αριστοτεχνικά. Μέχρι να μάθει ο λαός τι σημαίνει "Αριστερά", θα έπρεπε να ζει, "μη ξεχνώντας" τι σημαίνει "Δεξιά". Για να μην του βάλουν "χέρι" οι "Δεξιοί", θα τον έσπρωχναν λίγο από "πίσω" οι "Αριστεροί".
[...]Με αυτόν τον τρόπο συντηρείται ακόμα και σήμερα η κοινωνική "πυραμίδα", που διατηρεί τον πάτο στη κορυφή. Με αυτόν τον τρόπο η ελληνική κοινωνία λειτουργεί ανάποδα και βασιλεύει η αναξιοκρατία. Η αναξιοκρατία, η οποία θίγει την κοινωνία και άρα τους πολλούς και δυστυχώς διαιωνίζεται πολλές φορές με ψήφους των πολλών. Αυτή ήταν η επιτυχία του παπανδρεϊσμού, που "διαπότισε" τη γενιά του Πολυτεχνείου. Στήριζε ο κόσμος με την ψήφο του αυτήν την αθλιότητα. Μια γενιά "καμένη" από την κορυφή μέχρι τη βάση. Μια γενιά, η οποία ποτέ δεν κατάλαβε τι πραγματικά είναι κορυφή και τι πάτος. Μια γενιά, η οποία έστησε μια κοινωνική "πυραμίδα" και η οποία στην πραγματικότητα είναι ένα χωνί βυθισμένο στα κοινωνικά "σκατά". Εκεί όπου αναζητά τους "κορυφαίους".Τα αποτελέσματα ήταν αυτά, τα οποία "απολαύσαμε" καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το "κατακάθι" εγκαταστάθηκε μόνιμα στην κορυφή της κοινωνίας. Οι "τελευταίοι" ανέλαβαν σαν "πρώτοι" να "ηγηθούν" της κοινωνίας. Οι προδότες ανέλαβαν να εκφράσουν τους πατριώτες. Οι τεμπέληδες και οι άεργοι ανέλαβαν να διεκδικήσουν δικαιώματα για λογαριασμό των εργαζομένων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ανέλαβαν να "προστατεύσουν" τους ιδιωτικούς υπάλληλους. Οι αστοί ανέλαβαν να εκφράσουν τα "δίκια" της αγροτιάς.Άνθρωπος, ο οποίος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τη φασολιά από τη μηλιά μιλούσε, σαν εκπρόσωπος των αγροτών, επειδή είχε επαναστατικό "μπακγράουντ", άσχετα αν η μόνη τσάπα που είχε ποτέ στη ζωή του ήταν σε επάργυρο μπρελόκ της ΠΑΣΕΓΕΣ. Ό,τι μέχρι τότε απαγόρευε η λογική, έγινε μια καθημερινότητα. Γιατί; Γιατί επικεφαλής δεν ήταν οι κοινοί εκπρόσωποι των κοινωνικών τάξεων. Επικεφαλής αυτών των τάξεων ήταν οι "ήρωες". Ο "Όλυμπος" είχε κατέβει στην Ελλάδα και οδηγούσε την ελληνική κοινωνία στη "θέωση". Οι "ήρωες" του Πολυτεχνείου που θα οδηγούσαν την γενιά τους στον "παράδεισο".Δεν μιλάμε για απλή επιβίωση. Μιλάμε για υψηλούς στόχους. Οι άνθρωποι ήταν "ημίθεοι". Δεν θα άλλαζαν μόνον την Ελλάδα, αλλά και όλο τον κόσμο. Ο "ήρωας" Ανδρέας θα έσωζε τον Τρίτο Κόσμο και οι "ήρωες" του Πολυτεχνείου θα έσωζαν την Ελλάδα. Δεν ήταν κοινοί δημόσιοι υπάλληλοι ή αστοί ή τεμπέληδες ...Ήταν "ήρωες". Ο "ηρωισμός" τους τραγουδιόταν κάθε χρόνο. Το κράτος είχε αργία στην επέτειο του ηρωισμού τους. Τα σχολεία στολίζονταν σαν επαρχιακές ταβέρνες και έκαναν εκδηλώσεις. Όλοι οι επίδοξοι "διάδοχοί" τους έκαναν "πρόβες" ηρωισμού και πετροπόλεμου εκείνη την ημέρα με την αστυνομία. Κάθε χρόνο την ίδια μέρα καίγονταν η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, για να "θυμάται" ο λαός τη μεγάλη "πυρκαγιά".Ο ένας χώρος μετά τον άλλο "αλώνονταν" από τους "ήρωες". Στον συνδικαλισμό κυριαρχούσαν σκουπίδια τύπου Πρωτόπαπα, Πολυζωγόπουλου και Παναγόπουλου. Στη δημοσιογραφία κυριαρχούσαν σκουπίδια τύπου Φυντανίδη, Ψυχάρη και Κωστόπουλου. Στην πολιτική κυριαρχούσαν σκουπίδια τύπου Τσοχατζόπουλου, Σιφουνάκη και Μαντέλη, Στην τέχνη κυριαρχούσαν σκουπίδια τύπου Μελίνας, Ταχτσίδων και Θεοδωράκηδων. Στην πνευματική κοινότητα κυριαρχούσαν σκουπίδια τύπου Βερέμη, Βέλτσου και Μεταξόπουλου. Όλοι αυτοί είχαν συνθέσει μια συμμορία ανίκητη.Όποιον και να αμφισβητούσες, έρχονταν οι υπόλοιποι και σε "σακάτευαν". Όποιον και να πολεμούσες, είχες απέναντί σου ένα πανίσχυρο μπλοκ με άπειρα μέσα και δύναμη να αμυνθεί και να σου προκαλέσει ζημιά. Ένα μπλοκ, το οποίο απειλούσε ακόμα και με βία, εφόσον συνδεόταν άμεσα με παρακρατικές και δήθεν τρομοκρατικές οργανώσεις. Ένα μπλοκ, το οποίο αντιλήφθηκε γρήγορα την αξία της "διαπλοκής" και φρόντισε να δημιουργήσει και να συνδεθεί με μια οικονομική ελίτ όμοιας καταγωγής και ανάλογης ποιότητας. Ποιότητας του χειρίστου είδους τύπου Κόκκαλη, Μπόμπολα και Λαμπράκη. Όλοι "δημοκράτες", "αριστεροί" φίλοι του Ανδρέα και βέβαια κλέφτες του δημοσίου πλούτου.
Αυτή η γενιά είναι που σήμερα χρεοκόπησε. Η γενιά, που αφού συμμετείχε σε ένα πρωτοφανές πλιάτσικο τριάντα και πλέον χρόνων, αφήνει πίσω της "συντρίμμια". Η γενιά, η οποία μας έβαλε στο ΔΝΤ. Η γενιά, η οποία παρέδωσε το ελληνικό κράτος σε ξένους κατακτητές. Η γενιά, η οποία κληρονόμησε τα πάντα και αφήνει στους κληρονόμους της μόνον χρέη. Όχι απλά δεν αφήνουν ως γενιά τίποτε ως "κληρονομιά" για τους επόμενους, αλλά υποθηκεύουν τα πάντα εις βάρος όλων των μελλοντικών γενιών. Κατέστρεψαν ό,τι παρέλαβαν και άρα τις διαδοχικές κληρονομιές πολλών γενιών Ελλήνων και ταυτόχρονα "κληροδοτούν" απίστευτα χρέη στους επόμενους.Τίποτε δεν έχουν αφήσει. Ακόμα κι αυτά που θεωρούνται ως αδύνατον να πειραχθούν, τα έχουν πειράξει. Μοιράζουν υπηκοότητες χωρίς κριτήρια και απειλούν με αλλοίωση το ίδιο το ελληνικό έθνος. Έχουν συμφωνήσει με τους ξένους ν' αλλάξουν την ελληνική γραμματική, για να μην "μπερδεύονται" οι λαθρομετανάστες. Έχουν συμφωνήσει με τους ξένους να δώσουν στους Έλληνες και δεύτερη επίσημη γλώσσα. Έχουν συμφωνήσει με τους ξένους να "αμβλύνουν" τις "γωνίες" της ελληνικής ιστορίας, για να μην ενοχλούνται οι γείτονες. Έχουν συμφωνήσει να παραδώσουν το κεφάλαιο "Μακεδονία" στους σκοπιανούς χασισέμπορους του Σόρος. Στο μέλλον δεν θα υπάρχουν αυθεντικοί Έλληνες στο νότιο άκρο των Βαλκανίων. Θα υπάρχουν κάποιοι περίεργοι φτωχοί "σερβιτόροι" των ισχυρών, οι οποίοι δεν θα μιλάνε κανονικά ελληνικά και θα σκοτώνονται σε συνωστισμούς, όπως κάποιοι πρόγονοί τους. Όταν δεχόμαστε σήμερα οι "Μακεδόνες" να μιλάνε σλαβικά, γιατί να μιλάνε στο μέλλον οι Έλληνες ελληνικά;Αυτά έχουν συμφωνήσει με τα αφεντικά τους. Με τους "δανειστές" μας. Εκτελώντας τις εντολές αυτών των δανειστών, έχουν αρχίσει να δημιουργούν συνθήκες μη αναστρέψιμες. Συνθήκες, οι οποίες δεν θα μπορούν ν' ανατραπούν από τους Έλληνες, ακόμα κι αν το θέλουν. Με τον προδοτικό Καλλικράτη και τα δικαιώματα που έδωσαν αυθαίρετα στη μωαμεθανική μειονότητα και στους λαθρομετανάστες, στην πραγματικότητα "παγιδεύουν" με "δυναμίτες" το σύνολο του εθνικού κρατικού "οικοδομήματος". Ακυρώνουν τον κόπο και τη θυσία της γενιάς του πολέμου. Ταυτόχρονα με την αθλιότητά τους ακυρώνουν τον κόπο και τη θυσία της γενιάς της ανασυγκρότησης. Έχουν ξεπουλήσει το σύνολο των μεγάλων κερδοφόρων και ζωτικής σημασίας για την κοινωνική λειτουργία ΔΕΚΟ. Έχουν αδειάσει τα ασφαλιστικά ταμεία και έχουν φτάσει στο σημείο να ενοχλούνται που ζουν οι προηγούμενοι και πρέπει να εισπράξουν τις συντάξεις τους.Όμως, ως γνήσια παράσιτα, δεν αρκούνται στο να λεηλατήσουν τις προηγούμενες γενιές ...Λεηλατούν και τις επόμενες. Δεν ξεπούλησαν τα πάντα και κατέφαγαν τα πάντα ...Υποθήκευσαν τα πάντα. Δεν έφαγαν μόνον τα υπάρχοντα ...Τρώνε και τα μη υπάρχοντα. Παίρνουν διαρκώς νέα δάνεια, υποθηκεύοντας και το μέλλον της νέας γενιάς. Υποθήκευσαν τα πάντα γι' αυτά τα δάνεια. Γι' αυτόν τον λόγο μπήκαν στο ΔΝΤ. Γι' αυτόν τον λόγο μας έβαλαν στο ΔΝΤ. Προκειμένου οι ίδιοι ν' αποφύγουν το κόστος της καταστροφής, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν, μετακινούν την εκδήλωσή της. Προκειμένου να εισπράξουν τις δικές τους συντάξεις, θα ξεπουλήσουν και τη λιγοστή κληρονομιά, η οποία απέμεινε για την επόμενη γενιά. Προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων στο "βάθος" του χρόνου, που αφορά μόνον τους ίδιους, βάζουν το μέλλον του ελληνισμού στο "σφαγείο".Η επόμενη γενιά αυτής του Πολυτεχνείου προβλέπεται να εργάζεται αποκλειστικά και μόνον, για να εισπράξει τη σύνταξή της η γενιά του Πολυτεχνείου. Δεν προβλέπεται σύνταξη γι' αυτήν τη γενιά. Ακόμα όμως κι αυτό δεν φτάνει. Σε μια καταστραμμένη οικονομία δεν φτάνουν ούτε οι εισφορές των λίγων εργαζομένων για τις "ρυθμισμένα" πολύ πλούσιες συντάξεις της γενιάς των "ηρώων". Την ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό,  κάθονται και καταγράφουν το εναπομείναν δημόσιο κεφάλαιο. Το καταγράφουν, για να το πουλήσουν. Να το πουλήσουν για "ψίχουλα", για να εξασφαλίσουν τις συντάξεις τους. Να εξασφαλίσουν το "σαρκίο" τους. Παραπέρα δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει. Το σκατοσάκουλό τους να γεμίζει, για όσο διάστημα υπάρχει. Το θηριώδες σκατοσάκουλο, αν κρίνουμε από τα μεγέθη των Πάγκαλων και των Βενιζέλων. Καμία μελλοντική γενιά Ελλήνων δεν πρόκειται να επιβιώσει, αν φορτωθεί τα χρέη, τα οποία μεθοδεύουν να της φορτώσουν οι άχρηστοι.Αυτά είναι τα τελικά κατορθώματα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Τα κατορθώματα των "ηρώων". Τα κατορθώματα αυτών, οι οποίοι ανέβηκαν στην κορυφή της κοινωνίας, πετώντας την ημέρα πέτρες και καδρόνια στην αστυνομία και κυκλοφορώντας με αυτοκίνητα ξένων πρεσβειών τη νύχτα. Τα κατορθώματα αυτών, οι οποίοι "πολέμησαν" τους ιμπεριαλιστές με τα "σκονάκια" που έπαιρναν από την αμερικανική πρεσβεία. Η γενιά, η οποία τα έφαγε όλα και επειδή τελείωσαν όλα, βιάζεται να βγει στην πρόωρη σύνταξη, που εξασφαλίζει η διαχείριση του ΔΝΤ. Η γενιά, η οποία μας παρέδωσε ένα χάος ...και έναν Γιωργάκη να μας κυβερνά. Τον Εβραίο εισπράκτορα της Goldman Sachs.Αυτά είναι τα "μεγάλα" και "θαυμαστά", που μας παρέδωσε η γενιά του Πολυτεχνείου. Η γενιά της χρεοκοπίας. Η γενιά, η οποία κατάφερε και χρεοκόπησε, παρ’ όλο που είχε τη μεγαλύτερη "πίστωση" στην ελληνική ιστορία. Η γενιά, η οποία μας παρέδωσε μια κατεστραμμένη πατρίδα και έναν γνήσιο Παπανδρέου, για να γίνει "πατέρας" της επόμενης γενιάς. Στο ίδιο έργο θεατές. Επιχειρούν να ξανατραβήξουν τα "σκατά" από τον πάτο της κοινωνίας, ώστε να διαιωνιστεί η κατάσταση. Τα "παιδιά" του Ανδρέα αποφάσισαν να βάλουν επικεφαλής της κοινωνίας μας το γνήσιο παιδί του Ανδρέα. Μαζί μ' αυτόν όλα τα φυσικά παιδιά των πρωταγωνιστών και συνεταίρων του Ανδρέα. Ο Κωστάκης του Καραμανλή και η Ντορούλα του Μητσοτάκη.
Από το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού:

http://forza-traianou.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου