Ο μοναδικός γενετικός συνδυασμός αυτού του ιού της Πανδημίας του 1918-19 υπήρξε εξαιρετικά λοιμογόνος. Κανένας άλλος από τους γνωστούς ιούς που προσβάλλουν τον άνθρωπο δεν συγκρίνεται μαζί του. Υπήρξε ένα μοναδικό θανατηφόρο προϊόν της φύσης, της εξέλιξης και της στενής συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων μέσα στο «ασιατικό χωνευτήρι» (μια μεγάλη περιοχή του πλανήτη όπου ένας πυκνός αγροτικός πληθυσμός κατοικεί υπερβολικά κοντά σε μονάδες πτηνοτροφείων και χοιροτροφείων). Τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια πολλοί επιδημιολόγοι και αναλυτές επεσήμαναν τα ευρήματα αυτά ως κακό οιωνό για την ικανότητα της φύσης να προκαλέσει και στο μέλλον νέες πανδημίες άλλοτε άλλης βαρύτητας. Η νέα πανδημία του κορωνοϊού COVID 19 ήταν προβλέψιμη, πιθανή και από καιρό αναμενόμενη.
Στην επικράτεια του φόβου
Το πρώτο σύμπτωμα της πανδημίας είναι ο φόβος. Κανείς δεν μπορεί να νοιώθει ασφαλής σε όποια κοινωνική ή οικονομική θέση και αν βρίσκεται. Ο φόβος διογκωμένος διαχέεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και υποβάλλει τις στρατηγικές προστασίας των πληθυσμών, των οικονομιών και των συστημάτων υγείας. Απρόσωποι, φορείς θεσπίζουν με γραφειοκρατικό τρόπο μηχανισμούς ελέγχου και περιορισμούς κατασταλτικούς των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών: καραντίνες και κλείσιμο συνόρων, απαγορεύσεις συνάθροισης, κοινωνική αποστασιοποίηση, υποχρεωτική χορήγηση θεραπείας κλπ.
Το πρώτο σύμπτωμα της πανδημίας είναι ο φόβος. Κανείς δεν μπορεί να νοιώθει ασφαλής σε όποια κοινωνική ή οικονομική θέση και αν βρίσκεται. Ο φόβος διογκωμένος διαχέεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και υποβάλλει τις στρατηγικές προστασίας των πληθυσμών, των οικονομιών και των συστημάτων υγείας. Απρόσωποι, φορείς θεσπίζουν με γραφειοκρατικό τρόπο μηχανισμούς ελέγχου και περιορισμούς κατασταλτικούς των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών: καραντίνες και κλείσιμο συνόρων, απαγορεύσεις συνάθροισης, κοινωνική αποστασιοποίηση, υποχρεωτική χορήγηση θεραπείας κλπ.
Ωστόσο οι ίδιοι διεθνείς φορείς δεν έχουν υπάρξει τόσο δραστήριοι στην προετοιμασία για τη νέα πανδημία ή στον προληπτικό περιορισμό των παραγόντων που διευκολύνουν τη γένεση των επιδημιών: πχ τη χρήση αλεύρων ζωικής προέλευσης στις ζωοτροφές ή την υπερεντατική εκβιομηχάνιση της πτηνοτροφίας και χοιροτροφίας ή ακόμα περισσότερο την έλλειψη συνθηκών υγιεινής, καθαρού νερού και πρόσβασης σε υγειονομική φροντίδα μεγάλων τμημάτων πληθυσμού του λεγόμενου «τρίτου» κόσμου. Οι περιορισμοί, οι απαγορεύσεις και οι εμβολιασμοί επιβάλλονται ευκολότερα εκ των υστέρων όταν ο φόβος έχει κυριαρχήσει.
Στο δυτικό κόσμο όμως, οι άνθρωποι δεν είναι πιά εξοικειωμένοι με έλεγχο της προσωπικής τους ζωής ή περιοριστικά μέτρα και τείνουν να τα εκλαμβάνουν ως προσβολή των ατομικών τους δικαιωμάτων. Η επίμονη επανάληψη από τα ΜΜΕ των οδηγιών και των απειλών που επικρέμανται, συνδυασμένη με το άγχος που γεννά η οικονομική ύφεση, η ανεργία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, οδηγούν συχνά τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού σε παρανοϊκές πεποιθήσεις και συμπεριφορές. Αυτό είναι το δεύτερο σύμπτωμα.
Η ατομική ευθύνη και η ευσυνειδησία του κάθε σωστά ενημερωμένου πολίτη θεμελιώνει τις στρατηγικές πρόληψης και προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Αντίθετα ο κρατικός αυταρχισμός ενέχει το σπέρμα της εκτροπής και δυνητικά γεννά την ανυπακοή. Όσο η «επιστήμη» πείθει για την αξιοπιστία, την ηθική και την αποτελεσματικότητα της και οι λειτουργοί της φαντάζουν «ήρωες», η κοινή γνώμη ανέχεται την πατερναλιστική στάση του κράτους και τον προληπτικό περιορισμό των με αίμα κερδισμένων ελευθεριών της.
Όσο όμως η διάρκεια της κρίσης παρατείνεται και παρά τις εκπληκτικές προόδους της επιστήμης τον τελευταίο αιώνα, τα φάρμακα και τα εμβόλιά μας συνεχίζουν να αποδεικνύονται ανεπαρκή και η απομόνωση προβάλλεται ως ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης, οι φορείς της εξουσίας κινδυνεύουν να αποκαλυφθούν γυμνοί σαν το βασιλιά του παραμυθιού και τότε η εμπιστοσύνη, οι αντοχές και η ανοχή της κοινωνίας είναι πιθανό θα τεθούν εν αμφιβόλω.
Ο Γρ. Στρατάκος είναι Αν. Καθηγητής Πνευμονολογίας Ε.Κ.Π.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου