Η γυναίκα διορίστηκε το 1996 και για να μπορέσει να διοριστεί σε παιδικό σταθμό, με τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ πλαστογράφησε το πτυχίο που είχε της Ε΄ δημοτικού και το έκανε της ΣΤ΄Δημοτικού. Οταν η πλαστότητα εντοπίστηκε απολύθηκε, πέρασε απο δίκη και επειδή κρίθηκε οτι επί 20ετία πληρωνόταν παράνομα, της επιβλήθηκε η εξοντωτική ποινή των 10 χρόνων κάθειρξης.
Οι συνάδελφοί της – που επισημαίνουν ότι η γυναίκα συντηρεί μια ολόκληρη οικογένεια αφού ο σύζυγός της είναι ανάπηρος- ζητούν να αποφυλακιστεί, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για ποινή που πλήττει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, το ΚΚΕ επίσης ζητάει την αποφυλάκισή της, ενώ η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επισημαίνει οτι:
Ναί μεν πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά η Δικαιοσύνη πρέπει να τηρεί την αρχή της αναλογικότητας. Η ποινή αναφέρει η Ενωση είναι απάνθρωπη και οφείλεται στην μεσαιωνική αντίληψη ορισμένων δικαστών, που ερμηνεύουν τον παλιό νόμο περι καταχραστών του Δημοσίου. Με μοναδική τους έγνοια να μην κατηγορηθούν οτι κάνουν τα στραβά μάτια για την διαφθορά.
Λύση η απονομή χάριτος;
Μετά την αυστηρότατη κρίση της δικαιοσύνης, στον νομικό αλλά και στον πολιτικό κόσμο αρχίζει να αναπτύσσεται ένας προβληματισμός για την υπόθεση της καθαρίστριας.
Δεν είναι λίγοι όσοι προστρέχουν την – μοναδική πλέον – διαδικασία που προέβλεψε ο νομοθέτης για τέτοιες περιπτώσεις: Την απονομή χάριτος.
Η απονομή χάριτος, αποτελεί αρμοδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας και ασκείται με βάση τη γνώμη του Συμβουλίου Χαρίτων και τη σύμφωνη ή διάφορη με αυτήν πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η διαδικασία απονομής χάριτος μπορεί να προκληθεί και από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, συνηθέστερα όμως κινείται μετά από πρωτοβουλία και αίτηση του ενδιαφερόμενου πολίτη.
Νομικοί και πολιτικοί κύκλοι επεσήμαιναν την ανάγκη να κινήσει την διαδικασία ο συνήγορος της καθαρίστριας ή ο υπουργός Δικαιοσύνης. Εξέφραζαν δε την πεποίθηση χωρίς να προκαταλαμβάνουν την κρίση του – ότι ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, με την συγγνωστή ευαισθησία του και την ενασχόλησή του με ευπαθείς κοινωνικές ομάδες χωρίς να το γνωρίζουν οι περισσότεροι, θα έβλεπε θετικά την απονομή χάριτος στην συγκεκριμένη γυναίκα.
Η ανακοίνωση των συναδέλφων της καθαρίστριας:
«Η αστική δικαιοσύνη, αφού εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της σε μια φτωχή εργαζόμενη, καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της σε 10 χρόνια φυλακή! Διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ΄ δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία.
» Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι’ αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτίει την άδικη ποινή που της έχει επιβληθεί στις Φυλακές Θήβας.
» Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφός μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα όπου νόμιμα και παράνομα κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, όπου νόμιμα και παράνομα φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού.
» Όπου η αστική δικαιοσύνη έχει “ερμητικά κλειστά τα μάτια” μπροστά στην πραγματική κοινωνική αδικία, που καταδικάζει στη φτώχεια και στην ανέχεια χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, που αναζητούν απελπισμένα τρόπο να ζήσουν».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου:
Μία γυναίκα 53 ετών καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη και φυλακίστηκε. Το έγκλημά της ήταν ότι, σε συνθήκες προφανούς ανάγκης και προκειμένου να βρει δουλειά ως καθαρίστρια, ενώ είχε τελειώσει μόνο την πέμπτη δημοτικού, εμφάνισε «χαρτί» ότι είχε τελειώσει και την έκτη. Η απόφαση δεν είναι απλώς απάνθρωπη. Είναι και ένα ακόμα κρούσμα, πολύ ενδεικτικό, μιας μόνιμης παθογένειας της ποινικής δικαιοσύνης: ουδέποτε εξ όσων γνωρίζουμε έχει ελεγχθεί δικαστής για υπερβολική αυστηρότητα, ενώ αυτό έχει συμβεί κατά κόρον για επιεικείς ή αθωωτικές αποφάσεις. Τούτο συμβαίνει συνήθως σε υποθέσεις που σχετίζονται με τους κατά καιρούς ηθικούς πανικούς, ιδιαίτερα δε σε υποθέσεις «διαφθοράς». Στις υποθέσεις αυτές εφαρμόζεται, υπερβολικά συχνά, ο μετεμφυλιακός νόμος περί καταχραστών του δημοσίου. Ο νόμος 1608/1950, μεσαιωνικής νοοτροπίας, προέβλεπε αρχικά για πλείστα αδικήματα μόνο την ποινή του θανάτου, σήμερα ισόβια κάθειρξη. Κατακρίνεται επί δεκαετίες, η ποινική θεωρία ομόφωνα ζητά την κατάργησή του, κατά καιρούς οι ηγεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης και οι διαδοχικές επιτροπές για το νέο Ποινικό Κώδικα προσανατολίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά έως σήμερα ουδέν έχει γίνει, λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους, μην τύχει και κατηγορηθεί κανείς ότι χαρίζεται στη διαφθορά. Και τούτο παρά το γεγονός ότι αυτός ο νόμος, ενώ ισχύει ήδη σχεδόν 70 χρόνια, μάλλον δεν έλυσε το πρόβλημα της διαφθοράς στην Ελλάδα.
Ο διορισμός στο δημόσιο με πλαστά ή ανακριβή πιστοποιητικά, ακόμα και ενός φτωχού ανθρώπου, ακόμα και σε θέση καθαρίστριας, είναι απολύτως λογικό να τιμωρείται. Αλλά τόσο ο ποινικός νόμος όσο και ο ποινικός δικαστής, από την απόφαση του οποίου κρίνεται η μοίρα ενός ανθρώπου, οφείλουν να σέβονται σε κάθε περίπτωση την αρχή της αναλογικότητας. Θεμέλιο της τερατώδους ποινής που επιβλήθηκε στην καθαρίστρια φαίνεται πως ήταν η μεγάλη ζημία του Δημοσίου, που το δικαστήριο την εξίσωσε με τους μισθούς δύο δεκαετιών, όσο χρόνο δηλαδή αυτή η γυναίκα καθάριζε παιδικούς σταθμούς. Έλεος!
Προσβάλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, λέει ο Σύριζα:
Το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας εξάντλησε την αυστηρότητά του απέναντι σε μια φτωχή εργαζόμενη καθαρίστρια. Η απόφαση αυτή προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και πλήττει την εμπιστοσύνη των πολιτών στη δικαιοσύνη. Από τα παραπάνω προκύπτει η αναγκαιότητα της επανεξέτασης και του εξορθολογισμού του σχετικού νομικού πλαισίου.
Το ΚΚΕ ζητάει την αποφυλάκισή της:
Το ΚΚΕ ζητά «να αποφυλακιστεί άμεσα η εργαζόμενη καθαρίστρια σε παιδικό σταθμό του Βόλου, στον οποίο προσέφερε τις υπηρεσίες της για σχεδόν 20 χρόνια, που καταδικάστηκε σε 10ετή κάθειρξη γιατί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εργαζόταν με πλαστό “τίτλο σπουδών” ΣΤ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, ενώ ήταν “απόφοιτη” της Ε’ τάξης του Δημοτικού!».
Όπως αναφέρει ανακοίνωση του κόμματος, «τόσο το κατηγορητήριο, με το οποίο παραπέμφθηκε για κακούργημα, όσο και οι καταδικαστικές σε βάρος της αποφάσεις των δικαστηρίων και πολύ περισσότερο το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εργαζόμενη εκτίει την αδιανόητη 10ετή ποινή της στις Φυλακές της Θήβας, συναποτελούν μια κατάφωρη αδικία σε βάρος μιας φτωχής γυναίκας, που ουσιαστικά δεν αδίκησε κανέναν».
Το ΚΚΕ καταγγέλλει ως «απαράδεκτο και εξοργιστικό το γεγονός ότι το κράτος και η δικαιοσύνη εξάντλησαν την αυστηρότητά τους και φυλάκισαν την καθαρίστρια, τη στιγμή που άλλες υποθέσεις, μεγάλου πολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος και με αποδεδειγμένες τεράστιες ζημίες για το Δημόσιο εκκρεμούν».
«Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι η πολιτική που αντιμετωπίζει τον λαό ως εχθρό και που υλοποιείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις και τη σημερινή, αντιδραστικοποιείται διαρκώς. Η άδικη αυτή απόφαση, επίσης, καταρρίπτει τα όσα υποκριτικά κι αστήρικτα επικαλούνται τα κόμματα του κεφαλαίου -κατά πώς βολεύονται κάθε φορά- περί “ισότητας απέναντι στον νόμο” και “κράτους δικαίου» προσθέτει το ΚΚΕ και καταλήγει: «Πρέπει τώρα να τερματιστεί η περιπέτεια της καθαρίστριας και να γυρίσει στην οικογένεια και τη δουλειά της».
