Πέντε χρόνια από το Καστελόριζο και το πρώτο… αίμα του ΓΑΠ – Το... ολοκαύτωμα, αλλά και η γνώση που δεν έρχεται

 Μετά από μια πενταετία αίματος και... δακρύων, το τέρας του λαϊκισμού που "έθρεψε" η τηλεοπτική δημοκρατία και γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά, γιγαντώθηκε και κρατάει δέσμια στην αυταπάτη μια ολόκληρη κοινωνία. Πέντε χρόνια από το… δραματικό διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου συμπληρώνονται σήμερα, καθώς στις 23 Απριλίου του 2010 – από το ακριτικό Καστελόριζο – είχε γίνει η πρώτη προφορική εξαγγελία για την είσοδο της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης.  Πέντε ολόκληρα χρόνια που άλλαξαν – ίσως μια για πάντα – την ελληνική κοινωνία, την οικονομία, τις επιχειρήσεις και κυρίως το status quo εκατομμυρίων ελληνικών οικογενειών! Και όμως, παρ’ όλη την «εμπειρία» αυτής της 5ετίας αλλά και της πρότερης…. νιρβάνας της 30ετίας από το ’80 και εντεύθεν, η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να βολοδέρνει στον ιδιότυπο εμφύλιο μνημονιακών – αντιμνημονιακών!  Το αιώνιο… δίλημμα, δεν έχει απαντηθεί! Ο ιδιότυπος εμφύλιος εξακολουθεί να σπαράσσει την κοινωνία και να κατατρώει κάθε ικμάδα για προσπάθεια συνεργασίας, ενότητας, συνδυαστικής δύναμης ώστε να «πολεμηθεί» ενωμένα η οικονομική κρίση!  Εδώ και πέντε χρόνια η χώρα σπαράσσεται από... βάσανο που κινείται στη βάση ιδεολογικών φραγμάτων και ιδεολογικοπολιτικών διλημμάτων άλλων εποχών. Κοινός παρανομαστής, ο λαϊκισμός.  Απόλυτος εγκλωβισμός σε ιδεοληψίες άλλων καιρών, μια πρωτοφανώς γενικευμένη σύγχυση, με πληθώρα… ψεμάτων, στρεβλών δοξασιών, προφητειών, δογμάτων, σεναρίων συνωμοσίας και λανθάνουσας προπαγάνδας!  Το τέρας του λαϊκισμού που καλλιεργήθηκε μέσα από την τηλεοπτική δημοκρατία και γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά, γιγαντώθηκε την τελευταία 5ετία και κρατάει δέσμια στην αυταπάτη μια ολόκληρη κοινωνία!  Μια κοινωνία που όντας εξαπατημένη από τις ίδιες τις ιδεοληψίες της, αρνείται να ενηλικιωθεί και να αναλάβει τις ευθύνες της, αποφεύγοντας να απαντήσει στο κυρίαρχο, το πρώτιστο, το κύριο ερώτημα όλης της… ιστορίας:  Το μνημόνιο έφερε την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, ή η κατάσταση της χώρας επί δεκαετίες οδήγησε στην πτώχευση, άρα και στην ανάγκη μνημονίου μέσω σύμβασης στήριξης - επιτήρησης με τους δανειστές;  Μέσα από την αδυναμία ή άρνηση της απάντησης σ’ αυτό το κεφαλαιώδες ερώτημα, η χώρα και ο καθένας ατομικά συμμετέχει – εκούσια ή ασυναίσθητα – στον ιδιότυπο (κούφιο) ιδεολογικοπολιτικό και ταξικό εμφύλιο που καταδυναστεύει το δημόσιο βίο εδώ και πέντε χρόνια!  Εύλογα, αναλόγως με την άγνοιά του (και την αυταπάτη) για το τι ακριβώς είναι το μνημόνιο, ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας κινείται, ψηφίζει, η «πολεμάει», εκδικητικά, τυφλά, οργισμένα, συμφεροντολογικά, κοντόφθαλμα, πελατειακά, λειτουργώντας μόνο με συναίσθημα και σχεδόν καθόλου με λογική!  Ο λαϊκισμός, το ψεύτικο θρήσκευμα και το ανύπαρκτο δίλημμα  Πάνω στο ανύπαρκτο δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο πάτησε όλος ο λαϊκισμός που καθηλώνει τη χώρα και είναι η κυρίαρχη αιτία καταστροφής και στασιμότητας εδώ και δεκαετίες. Πάνω σ’ αυτό το ανύπαρκτο δίλημμα πάτησαν και πατούν όλοι οι… έμποροι του πόνου και της οργής των πολιτών, κλέβοντας την ψήφο τους ξεδιάντροπα, υποθηκεύοντας παράλληλα το μέλλον των παιδιών τους.  Τα επιχειρήματα όσων έχουν επιλέξει να «τσουβαλιάσουν» και να απορρίψουν συλλογικά το μνημόνιο, είναι αληθοφανή, πολλές φορές εύγλωττα και «δίκαια», ειδικά όταν αγγίζουν ένστικτα και συναισθήματα ενός ταλαιπωρημένου λαού.  Αυτό που δεν υπάρχει, είναι η… πρόταση για το πώς θα διορθωθεί η κατάσταση, η γενναιότητα ανάληψης ευθύνης για το από τούδε και στο εξής, πάντα υπό την (απαραίτητη) παραδοχή ότι η χώρα πτώχευσε... Πάνω σ’ αυτό το ανύπαρκτο δίλημμα πάτησε και ο παρασιτικός συνδικαλισμός και οι συντεχνίες που επί δεκαετίες λυμαίνονταν τις μεγάλες ελληνικές (κρατικές) επιχειρήσεις, έχοντας ήδη καταστρέψει τις περισσότερες εξ αυτών…  Το μωσαϊκό των ψεύτικων δοξασιών και η αδυσώπητη αλήθεια Την ίδια ώρα που διεθνώς η φωτιά… φουντώνει πάλι, η χώρα συνεχίζει να «χάνεται» σε φθηνά αδιέξοδα που άλλες δημοκρατίες τα έχουν λύσει εδώ και δεκαετίες!  Στην Ελλάδα της τηλεοπτικής δημοκρατίας και του άκρατου λαϊκισμού, οι οπαδικές συμπεριφορές συνεχίζουν να «κυβερνούν» το πολιτικό σύστημα!  Αδυναμία συνεννόησης ακόμη και στα απλά, μέσα σ’ ένα πρωτοφανές… μωσαϊκό «απόψεων» και ιδεοληψιών, που σε πολλές περιπτώσεις σε άλλα κράτη θα αποτελούσαν αντικείμενο... ιατρικής φροντίδας και επιτήρησης.  Φασίστες που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί, ψεκασμένοι ακροδεξιοί που νομίζουν ότι είναι θιασώτες της ελληνικής παιδείας, αμόρφωτοι κομπλεξικοί που νομίζουν ότι είναι η επιτομή της αρχαίας ελληνικής διανόησης, «κολλημένοι» κρατικιστές που νομίζουν ότι είναι αριστεροί, διεφθαρμένοι συνδικαλιστές που νομίζουν ότι μάχονται για το δίκιο του αγώνα, πουλημένοι (…σοσιαλιστές) ψηφοφόροι που νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να λουφάρουν και να πληρώνονται, επειδή κάποτε κολλούσαν αφίσες του Αντρέα.  Τα κόμματα που είχαν την «αντιπροσωπεία» διακυβέρνησης στη μεταπολίτευση, αρνούνται ή αδυνατούν να πουν όλη την αλήθεια στους πελάτες – ψηφοφόρους.  Αρνούνται να πουν την αλήθεια στους πελάτες (πρώην ή νυν αφισοκολλητές) ψηφοφόρους ότι η χώρα δεν έχει την οικονομία να συντηρήσει σύστημα με τους (ποσοστιαία) νεότερους συνταξιούχους στην Ευρώπη, με γενναία «τυφλά» εφάπαξ χωρίς πρότερες αντίστοιχες εισφορές! Απλώς δεν γίνεται. Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, απλώς δεν γίνεται.  Η χώρα δεν μπορεί να συντηρήσει αυτό το τερατώδες δημόσιο που φτιάχτηκε μέσω του πελατειακού συστήματος και της εκπόρνευσης ψήφου, «βυζαίνοντας» φορολογικά τον ιδιωτικό τομέα μέχρι πάταξης και ολικής ισοπέδωσής του!  Αυτά που ζητούν οι ξένοι, έπρεπε να τα είχαμε εδώ και 10ετίες πράξει! Μπορούμε να τους διώξουμε! Το κανόνι θα είναι εκκωφαντικό.  Παράλληλα, θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι συντάξεις, τα εφάπαξ, το… όμορφο γενναιόδωρο δημόσιο, θα πάψει να υπάρχει… Απόστολος Σκουμπούρης Copy and WIN : http://ow.ly/KNICZ

Copy and WIN : http://ow.ly/KNICZ