Προσκλητήριο παρασίτων

Το να μιλά για «πολιτική αλητεία» το ΠΑΣΟΚ είναι ανέκδοτο από μόνο του. Το να καταγγέλλει «πολιτική αλητεία» ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα μπορούσε να βρει ακροατήριο μόνο αν το έλεγε στα πλαίσια της αυτοκριτικής του. Όμως μέσα στον πανικό τού ψυχοραγούντος, όλα δικαιολογούνται. Απλώς δεν είμαστε υποχρεωμένοι σε όλες τις περιπτώσεις να δείχνουμε οίκτο. Και στον πολιτικό θάνατο του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού του, ο οίκτος θα ήταν πολυτέλεια. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007, ο Βενιζέλος δεν είχε την ελάχιστη αξιοπρέπεια να περιμένει μέχρι να ξημερώσει, αλλά έτρεξε στο Ζάππειο μέσα στα άγρια μεσάνυχτα για να προλάβει να δηλώσει σε όλα τα κανάλια ότι ήταν έτοιμος να πάρει το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του. Δεν το πήρε. Τα κατάφερε αργότερα και πάλι όχι με κάποιου είδους αγώνα, αλλά του το χάρισαν καθώς στις *εσωκομματικές εκλογές του 2012 ήταν ο μόνος υποψήφιος.
Μιλά, λοιπόν, για πολιτική αλητεία ο άνθρωπος που τον Ιούνιο του 2011 ως υπουργός Οικονομικών δήλωνε ότι «δεν είναι ο λογαριασμός της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους»…
…και τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ανακοίνωσε την θέσπιση ενός νέου φόρου στα ακίνητα που η είσπραξή του θα γίνει μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Εκείνον τον «έκτακτο φόρο» που τόσο όμορφα ο ίδιος ως συγκυβερνήτης πολλαπλασίασε και μονιμοποίησε.
Μιλά για πολιτική αλητεία ο άνθρωπος που υπέγραψε διμερή συμφωνία με τη Φινλανδία σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα θα παρείχε εγγυήσεις στη Φινλανδία για να συμμετέχει στο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι υπόλοιπες χώρες και να ζητούν επίσης εγγυήσεις. Κι ακόμη δεν έχει ζητήσει συγγνώμη ο Βενιζέλος για εκείνο το χαλαρό ξεπούλημα.
Μιλά για πολιτική αλητεία ο άνθρωπος που εκβίαζε με τον χειρότερο τρόπο τα κόμματα της Αριστεράς προτρέποντάς τα να «αποστατήσουν» από τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις εναντίον του Μνημονίου και να συμμετέχουν στο μνημονιακό κυβερνητικό σχήμα βαφτίζοντας την άρνησή τους «αλαζονική συμπεριφορά» και ανευθυνότητα μπροστά στη σωτηρία της πατρίδας, ενώ τα κατηγόρησε ότι επιθυμούν να οδηγήσουν τη χώρα στην καταστροφή.
Μιλά για πολιτική αλητεία ο άνθρωπος που έκρυβε σπίτι του τη λίστα Λαγκάρντ. Μιλά για πολιτική αλητεία ο άνθρωπος που δήλωσε «Δε μπορεί να αξιοποιηθεί νομικά η Λίστα Λαγκάρντ επειδή είναι προϊόν υποκλοπής». Μιλά για πολιτική αλητεία ο άνθρωπος που έβγαλε την εξής ανακοίνωση: «Η δημόσια συζήτηση για την “περιβόητη” λίστα Ελλήνων καταθετών σε ελβετική τράπεζα που σύμφωνα με δήλωσή του παρέλαβε στα τέλη 2010 ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γ.Παπακωνσταντίνου και παρέδωσε στις αρχές Ιουνίου 2011 στον τότε Ειδικό Γραμματέα του ΣΔΟΕ κ. Ι. Διώτη, τείνει να εκθέσει διεθνώς τη χώρα και να ακυρώσει την προσπάθειά μας για σύναψη διακρατικής σύμβασης με την Ελβετία για τη φορολόγηση των καταθέσεων Ελλήνων».
Μιλά για πολιτική αλητεία ο άνθρωπος που στην εξεταστική για τον Τσοχατζόπουλο υποστήριζε ότι οι λογαριασμοί των off shore μέσω των οποίων γινόταν το ξέπλυμα μαύρου χρήματος ήταν αριθμοί τηλεφώνων. Κι όχι μόνο το είπε, αλλά και επέμενε συνοδεία του αλαζονικού του χιούμορ. Ιδού και τα πρακτικά της συγκεκριμένης συνεδρίασης:
ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ (Ν.Δ).: Αυτές οι εταιρείες είναι κάτοχοι λογαριασμού, εφάνη στην αποδεικτική διαδικασία…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ, ( ΠΑΣΟΚ): Και ουδέν πολιτικό πρόσωπο είναι αναμεμιγμένο και θα το δείξει αυτό το μέλλον.
ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Γιατί βιάζεστε; Σας αναφέρω από την Εξεταστική Επιτροπή, κύριε Λοβέρδο, μια λεπτομέρεια πολλά σημαίνουσα: Όταν πρωτοανακαλύφθηκε ο αριθμός έσπευσε ο κ. Βενιζέλος -γνωστός χιουμορίστας, άλλωστε- να πει, για να απαξιώσει το θέμα, ότι αυτό μοιάζει με αριθμό τηλεφώνου. Ε, δεν είναι αριθμός τηλεφώνου. Είναι λογαριασμός της “DRUMILAN”…
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (ΠΑΣΟΚ): Δοκιμάσατε να πάρετε τηλέφωνο;
Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: …ο οποίος ακολουθεί υπόγειες διαδρομές, όπως παραδείγματος χάρη…
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Εγώ πήρα τηλέφωνο και βγήκε ο κ. Σπηλιωτόπουλος.
Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: …Είναι ύψους 21 εκατ. δολαρίων. Φθήνιες!
Α. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Ποιους αφορούν αυτά, κ. Πολύδωρα; Πάλι υπόνοιες;
Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Ρε, πού πήγαν τα λεφτά, αυτό είναι το ερώτημα και άσε τις σοφιστείες!
Μιλά για πολιτική αλητεία αυτός!
Δε μου κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση που ο Ευάγγελος Βενιζέλος ύστερα από όλα αυτά και αμέτρητα άλλα τολμά να κατηγορεί κάποιους για πολιτική αλητεία. Εντύπωση μου κάνει ότι όποτε κάποιος αγγίζει τον Βενιζέλο, όπως πρόσφατα έγινε με το σκάνδαλο των υποβρυχίων, γίνεται ένα ανεπανάληπτο προσκλητήριο των παρασιτικών ΜΜΕ και όλα μα όλα ανταποκρίνονται. Δύο τινά: Ή πολλά του χρωστάνε ή πολύ και πολλοί τον φοβούνται. Τρίτο, δεν υπάρχει.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

RAMNOUSIA