.Συνενοχοι στο εγκλημα της απαθειας...

Σωτήρης Δουφεξής

Κάτι κακό συμβαίνει με εμάς τους Έλληνες τα τελευταία χρόνια. Όλοι μας έχουμε υποστεί μεγάλη ψυχολογική καταρράκωση και πολλές νευρωτικές συμπεριφορές ανάμεσα στα σπίτια μας. Δεν μας επηρεάζει μόνο η οικονομική κρίση αλλά και η συναισθηματική που εξαρτάται άμεσα από την οικονομική.Η προσπάθεια αποφυγής της πολιτικής ρητορικής και του πολιτικού σχολιασμού είναι ηχηρά δύσκολη με τις τελευταίες εξελίξεις, αλλά θα κάνουμε μια προσπάθεια την περίοδο των εορτών να ξεφύγουμε από το βαρύ οικονομικοπολιτικό και να βρεθούμε στο κλίμα της χαρμόσυνης ιδεολογικής προσέγγισης των ζητημάτων.Για όλα αυτά που μας συμβαίνουν δεν ευθύνεται μόνο η εκάστοτε πολιτική εξουσία αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό εμείς οι ίδιοι οι απλοί Έλληνες πολίτες. Τα χρόνια που η Ελλάδα στέκονταν πολύ καλά οικονομικά και με στέρεες βάσεις σε όλα τα επίπεδα υπήρχαν οι ευκολόπιστοι και άνομοι πολίτες που έφεραν την χώρα σε αυτή τη δεινή κατάσταση. Που μερικοί εξ αυτών νοήμονες κλείστηκαν στο καβούκι τους γιατί αναγνώρισαν το λάθος τους ( εκ των υστέρων βέβαια ) και τώρα βλέπουν τα εγγόνια τους να πεινούν με υποτροπή. Ενώ οι περισσότεροι δεν αντιλήφθηκαν το παραμικρό και τώρα βγαίνουν μπροστά και γκρινιάζουν για τις περικοπές τους και την ανεργία των παιδιών και των εγγονιών τους.Είπαμε τους τρόπους; Με ποιους τρόπους άραγε κατάφεραν να την φέρουν στα σημερινά δεδομένα; Είναι πολύ απλό. Εν καιρώ καλών οικονομικών συγκυριών ο κάθε <<μάγκας>> Έλληνας απευθύνονταν στον βουλευτή για να του βολέψει το παιδί του η τον ίδιο. Άλλωστε εκείνες τι εποχές ο βουλευτής ως λέξη θα έπρεπε να αλλάξει και να μην προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα βούλομαι αλλά από το ρήμα βολεύομαι και να γίνουν βολευτές… Γιατί εβολεύονταν οι ίδιοι και κάποιοι από τους απαιτητικούς αιτούντες που τους εψήφισαν. Σήμερα τα περί βολέματος έχουν περιοριστεί για τον λόγο ότι πράγματι έχουν μειωθεί οι θέσεις παντού.Η τακτική του πελατειακού κράτους για πολλά χρόνια άνθιζε στην Ελλάδα μέχρι που το θάρρος της μονιμότητας και όχι μόνο στους ρουσφετο-εργαζομένους άνοιξε την πύλη της σφετεριστικής διάθεσης. Τα δημόσια ταμεία δεν αδειάζουν τόσο εύκολα αν δεν βάλεις το χέρι σου. Μπροστά σε τόσα που αποδεικνύουν ότι άδειες τσέπες ξαφνικά άρχισαν να ξεχειλίζουν είναι απόλυτα μηδαμινά σε αυτά που λέμε πιο πάνω.Στην Ελλάδα της ρεμούλας και της απάτης ποιος περίμενε ότι η χώρα θα αντέξει έως και το 2009; Δεν ξέσπασε βέβαια τότε η κρίση, αλλά επίσημα έγινε το 2009. Μερικές φορές τείνουμε στην άποψη του Θ. Πάγκαλου που είπε ότι τα φάγαμε όλοι μαζί. Πόσο ψέμα να ήταν αυτό άραγε;Σε έναν διαφορετικό κόσμο όμως, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα, οι πολίτες της ( το κομμάτι των έννομων και εργατικών ανθρώπων ) πρέπει να πάψουν να ζουν με το οικονομικό βάρος. Αυτό τους αποδυναμώνει τους αποδιοργανώνει και τους δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα που επιβαρύνουν τον ψυχισμό της κάθε οντότητας.
Ως ανοιχτόμυαλοι και οξυδερκείς οι νέοι αυτής της χώρας πρέπει να αναλάβουν τα ηνία για ένα δημιούργημα περιβάλλοντος προοπτικής. Αν επιμένει η ιδεολογία των παλαιών και από τους νεότερους τότε η χώρα δεν θα έχει μέλλον, είτε είναι οικονομικό είτε αναπτυξιακό.
Όσο όμως τα κέντρα εστίασης και αναψυχής είναι γεμάτα τότε θα συνεχίζεται να εκφράζεται η άποψη της απάθειας και της αδιαφορίας. Είμαστε λοιπόν όλοι συνένοχοι στην εγκληματική πράξη της απαθούς ανάρμοστης συμπεριφοράς έναντι του εθνικού καλού.
Τέλος η Σωτηρία της χώρας δεν έχει την εγγύηση κανενός Σόιμπλε και καμίας Λαγκάρντ. Η συλλογικότητα στις απόψεις είναι μια αρχή. Μια πολύ καλή λύση στην ανοργάνωτη χώρα μας είναι να περιοριστεί η φοροδιαφυγή. Το πλαστικό χρήμα είναι μια νέα αρχή αρκετά καλή για την οικονομία, αρκεί βέβαια να υπάρχουν εισοδηματικά κριτήρια στις προμήθειες των τραπεζικών ιδρυμάτων ανά αγορά που θα πραγματοποιείται.