Του Γιώργου Ανδρεουλάκη
Σήμερα ήρθαν τα μαντάτα, λίγο-πολύ αναμενόμενα: «η κατάσταση της υγείας του Ρωμανού είναι μη αναστρέψιμη, ακόμη και αν αρχίσει να του χορηγείται τροφή και επανακτήσει τις αισθήσεις του, η καρδιά του κι ο εγκέφαλος του θα έχουν υποστεί μόνιμη βλάβη».
Μέσα στον ιστορικό ρου έχουν υπάρξει δεκάδες Ρωμανοί, παιδάκια που βρέθηκαν -σε πολλές περιπτώσεις- για μία και μοναδική φορά σε κάποια διαδήλωση αναρχικών, συνελήφθησαν, έφαγαν το ξύλο της αρκούδας, στιγματίστηκαν και για χρόνια μετά, ακόμη και σε κάθε τυχαίο έλεγχο στοιχείων ή τροχαία παράβαση, «φιλοξενούνται» για 1-2 μέρες σε κάποιο κρατητήριο απολαμβάνοντας την γνήσια φασιστική φιλοξενία...
Για όλους αυτούς τους άγνωστους Ρωμανούς βέβαια δεν γίνονται αυτές οι τρομακτικές επαναστάσεις στο facebook, αν και οι σύντροφοι τους γνωρίζουν τις ιστορίες τους, γιατί δεν πρέπει να επικρατήσει ο φόβος...
Κι έτσι όλα αυτά τα περιστατικά δεν μαθαίνονται ποτέ, ούτε φθάνουν ποτέ στις δικαστικές αίθουσες. Και μία δηλαδή, που ξέρω εγώ ότι έφθασε, μετά από συνεχείς αναβολές και διάφορες άλλες «περιπέτειες» που κράτησαν 7 χρόνια, απορρίφθηκε γιατί το δικαστήριο έκρινε τον ισχυρισμό του ενάγοντος, ότι την τελευταία φορά που τον συνέλαβαν ήταν 3 μπάτσοι μέσα στο περιπολικό μαζί με αυτόν, ως ψευδή, επειδή η διαδικασία ορίζει συνοδεία 2 μπάτσων και παρά τις μαρτυρίες που συνηγορούσαν στα όσα έλεγε ο παθών και ενάγων.
Και μη τυχόν και νομίσει κανείς ότι αναιρώ ή υποτιμώ με οποιαδήποτε έννοια όσα έκανε ο Ρωμανός, ο οποίος στα 15-16 του, είδε τον κολλητό του να πεθαίνει στα χέρια του από σφαίρα μπάτσου χωρίς κανένα λόγο! Αυτό το παιδί που είχε την δυνατότητα να γίνει ένας καλοβολεμένος αστός με τα σπίτια και την τζιπάρα του, σοφά ανέγνωσε στον θάνατο του κολλητού του τους πραγματικούς ηθικούς αυτουργούς και ένοχους αυτού του εγκλήματος και έπραξε ανάλογα.
Η οργή μου λοιπόν είναι πολυδιάστατη.
Είμαι οργισμένος με τους μπάτσους που τον σακάτεψαν, που δεν άφησαν κι ακόμη δεν αφήνουν τον πατέρα του να τον δει στο νοσοκομείο, γιατί θέλουν την σχετική εντολή γραπτώς, που δυσκόλεψαν και δυσκολεύουν την δουλειά του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Eίμαι οργισμένος με τους ίδιους αναίσθητους υπάνθρωπους που στην πορεία του Πολυτεχνείου πριν λίγες μέρες δεν άφηναν 2 ασθενοφόρα να περάσουν (το ένα είχε έναν παππούλη μέσα) και τελικά το Μαύρο μπλοκ τους άνοιξε δρόμο (αλήθεια δεν άκουσα κανέναν λαχανιασμένο δημοσιογράφο να περιγράφει το περιστατικό).
Eίμαι οργισμένος που τόσοι Κορκονέοι είναι ελεύθεροι.
Eίμαι οργισμένος που τόσοι Ρουπακιάδες απολαμβάνουν «πολιτισμένη μεταχείριση».
Eίμαι οργισμένος που οι μεγαλύτεροι εγκληματίες στην Ελλάδα, οι πολιτικοί, που ευθύνονται για τόσους θανάτους, για τόση φτώχεια, για τόσο ξεπούλημα απολαμβάνουν το απυρόβλητο
Eίμαι οργισμένος με τους δημοσιογράφους που συγκαλύπτουν τις κάθε είδους Σκουριές
Eίμαι οργισμένος με τους Σαμαράδες, Βενιζέλους, υπουργούς παιδείας και την μούμια που προεδρεύει της «δημοκρατίας» μας για την απάνθρωπη αναισθησία τους.
Eίμαι οργισμένος με όλους τους πολιτικούς της εξουσίας κι όσους προϋπήρξαν αυτών, γιατί με την ίδια ευκολία που εκθειάζουν την ΕΛ.ΑΣ για τον εξωευρωπαϊσμό της, την συγχωρούν γιατί παρασύρθηκε επειδή την έβρισαν.
Είμαι οργισμένος με τους βουλευτάδες που έστειλαν τους μπάτσους στους Σύριους μετανάστες στο Σύνταγμα για να τους ζητήσουν να ξεστήσουν το νάϋλον προστατευτικό που είχαν για προφύλαξη από την βροχή, επειδή χαλάει το image του χώρου.
Είμαι οργισμένος με αυτούς που ενώ πιστεύουν στις παρελάσεις και πάνε να καμαρώσουν τα παιδιά τους σε αυτές, όταν δεν τους αφήνουν παρά το ότι έχουν πληρώσει αυτούς τους δρόμους και τους έχει γίνει η σούφρα τούμπανο για να παραδώσουν το παιδί τους στην κοινωνία, δεν τους βάζουν τα οδοφράγματα στον κώλο.
Είμαι οργισμένος με όλους αυτούς που μεγαλώνουν με θυσίες τα παιδιά τους και τα στέλνουν να γίνουν στρατιωτικοί και να τιμήσουν το εθνόσημο γιατί δεν πλακώνουν στις κλωτσιές κάθε μπατσόνι που τους σταματάει για έλεγχο χωρίς να φέρει κανενός είδους εθνόσημο επί της κεφαλής του, αλλά έχει στυλ που θυμίζει σεκιουριτά-αμερικανάκι;
Είμαι οργισμένος με όλους αυτούς που βρίσκουν ποινικά κολάσιμες τις πράξεις του Ρωμανού αλλά την ίδια στιγμή τρώνε στην μάπα τα εγκλήματα των εξουσιαστών τους.
Είμαι οργισμένος και με τα «ανάρχια» που στέλνουν ως πρόβατα προς σφαγήν τα παιδάκια στις διαδηλώσεις.
Είμαι οργισμένος με όλους μας που από λαός της αυλής και της γειτονιάς κλειστήκαμε στους 4 τοίχους της περίτεχνης φυλακής μας αντί να δημιουργούμε θύλακες αντίστασης. Όπως είχε πει κι ο Χρόνης Μίσιος: το σύστημα μπορεί να ανατραπεί μόνο με πυρηνική καταστροφή ή με μικρές άμεσες δημοκρατίες, μικροκοινωνίες, γειτονιές-θύλακες αντίστασης.
ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ
Κι έτσι σήμερα Σε παρακαλώ Θεέ μου μέσα απ' την καρδιά μου, την ψυχούλα μου, κάνε καλά, απόλυτα καλά αυτό το παιδί, γιατί πάνω απ' όλα αυτό μετράει, και συγχώρα με που Καταριέμαι όλους τους άμεσους κι έμμεσους φονιάδες και βασανιστές του Καλτεζά, Σακκά, Γρηγορόπουλου, Ρωμανού, Μιχαηλίδη και τόσων άλλων...
Και η κατάρα ενός πατέρα πιάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου