Πρόβες Κυβερνησιμότητας. Από την Θεωρία στην Πράξη

Τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Το δεύτερο lockdown (απαγορευτικό στα Ελληνικά κατά Μπαμπινιώτη) είναι γεγονός. Οι ευθύνες της ανίκανης και ανεύθυνης κυβέρνησης είναι τεράστιες. Κατηγορείται για πολλούς θανάτους και εγκληματική αμέλεια για την θωράκιση του ΕΣΥ. Εκτός άλλων θα έπρεπε να προταθεί η κυβέρνηση για το βιβλίο Guinness και να διεκδικήσει επάξια την 1η θέση στην ασυνέπεια, τις αντικρουόμενες αποφάσεις.

1) Ίσως το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα της ανικανότητα τους θα έλεγε κάποιος ότι ενώ ανακοινώθηκαν χθές, από τον αρμόδιο υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας ότι θα υποβάλλονται οι αιτήσεις (μετακίνησης) μέσω του ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ. Αν κάποιος είχε επισκεφθεί την επίσημη ιστοσελίδα forma.gov.gr και τις οδηγίες προς τους πολίτες, θα είχε δει το έντυπο τύπου Α’ και την χειρόγραφή έκδοση του. Αυτό μέχρι τις 10.30 περίπου, αμέσως μετά άλλαξε και οι βεβαιώσεις θα εκδίδονται μέσω ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ. Μετά ξανα-άλλαξαν και είπαν ότι ισχύουν και τα δύο. 2) Όσοι εργαζόμενοι έχουν τεθεί για τον Νοέμβριο σε καθεστώς αναστολής θα λάβουν ενίσχυση για τον Νοέμβριο 800 ευρώ αντί 534 που ήταν η αρχική αποζημίωση, κι αυτό πέραν του δώρου Χριστουγέννων που έχει εξαγγελθεί ήδη (Κ. Μητσοτάκης). Η αλήθεια: Πολλοί από τους συμπολίτες μας που μένουν άνεργοι και καλούνται να ζήσουν με τα περίπου 500,00-600,00 ευρώ (και αυτά ανάλογα από τις ημέρες της αναστολής). Συμπέρασμα: Ουκ επιστάμενος τα βράκια έλξειν υπό σφυρά, Μτφ: Δεν ξέρει (ούτε) να σηκώσει τα βρακιά του από τους αστραγάλους (Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση). Μας βομβαρδίζουν σε βαθμούς από 6-9 R (βαθμούς) της κλίμακας Ρίχτερ από ηλιθιότητες και μεσαιωνικές δοξασίες. Σε περιόδους κρίσης η δοκιμασία της επιστημονικής αλήθειας σε πολλούς είναι δυσδιάκριτη. Οι πειρισσότεροι «επιστήμονες» χρησιμοποιούν το τυχόν επιστημονικό τους κύρος για να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Αλλά η ζωή τραβάει την ανηφόρα που τους «παρέχει» η ελεημοσύνη της κυβέρνησης ή τα 360,00 ευρώ του επιδόματος ανεργίας αν το λαμβάνουν. Η Θεωρία. Η Τρέχουσα Οικονομική Κατάσταση των Πολιτών 1) Απασχόληση: Βάσει της ΕΛΣΤΑΤ (18/06/2020) η απασχόληση το Ά-Τρίμηνο-2020 κατά κλάδο έχει ως εξής: 1α) Πίνακας-1. Α΄-Τρίμηνο-2020 (σε χιλιάδες) Γεωργία, δασοκομία και αλιεία- 424,2 Ορυχεία και λατομεία- 11,5 Μεταποίηση- 375,7 Παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, φυσ.ύ αερίου, ατμού και κλιμ/σμού- 30,9 Παροχή νερού, επεξεργ. λυμάτων, διαχση αποβλήτων κλπ- 28,4 Κατασκευές- 141,2 Χονδρικό και λιανικό εμπόριο, οχημάτων και μοτ/τών επισκευή μηχ/των- 706,3 Μεταφορά και αποθήκευση- 217,2 Δραστηριότητες υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης- 329,0 Ενημέρωση και επικοινωνία- 102,3 Χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές δραστηριότητες- 83,6 Διαχείριση ακίνητης περιουσίας- 5,4 Επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες- 216,1 Διοικητικές και υποστηρικτικές δραστηριότητες- 85,7 Δημόσια διοίκηση και άμυνα. Υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση- 332,4 Εκπαίδευση- 330,5 Δραστηριότητες ανθρώπινης υγείας και κοινωνικής μέριμνας- 261,3 Τέχνες, διασκέδαση και ψυχαγωγία- 58,4 Άλλες δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών- 86,8 Δραστηριότητες νοικοκυριών ως εργοδοτών- 21,0 Δραστηριότητες ετερόδικων οργανισμών και φορέων- 4,5 Σύνολο απασχολούμενων- 3.852,4 Εκ των οποίων απασχολούνται στο Ά-Τρίμηνο-2020 με πλήρη απασχόληση 3.486,7 χιλιάδες (90,5%) και μερική απασχόληση 365,9 χιλιάδες (9,5%). 1β) Πίνακας 2: Απασχολούμενοι, άνεργοι, οικονομικά μη ενεργοί και ποσοστό (%) ανεργίας Ιούλιος-2020 Απασχολούμενοι- 3.844.311 Άνεργοι- 773.641 Σύνολο Απασχούμενων & ανέργων - 4.617.952 Οικονομικά μη ενεργοί- 3.273.598 Ποσοστό Ανεργίας - 16,8% 2) Η απασχόληση στο Ά-Εννεάμηνο του 2020 το ποσοστό της μερικής και της εκ περιτροπής απασχόλησης στις νέες προσλήψεις ανήλθε σε 780.912 (49,51%) σε σύνολο 1.577.213, (ΕΛΣΤΑΤ-Σεπτέμβριος-2020). 3) Άνεργοι. Βάσει των στοιχείων του ΟΑΕΔ (Ιούλιος-2020) οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ανέρχονται σε 1.126.173 εκ των οποίων οι επιδοτούμενοι ήταν 171.521 ήτοι ποσοστό 15% που επιδοτούνται. Οι μη επιδοτούμενοι ανέρχονται σε 954.652. Κ. Μητσοτάκης: Θα δοθεί εφάπαξ οικονομική ενίσχυση ύψους 400 ευρώ σε όλους τους μη επιδοτούμενους μακροχρόνια ανέργους, που υπολογίζω πως είναι γύρω στους 130.000. Τα συμπεράσματα δικά σας. 4) Βάσει των στοιχείων των φορολογικών δηλώσεων (ΑΑΔΕ φορολογικό έτος 2018): 4.1) Πίνακας-3. Δηλωθέντα Εισοδήματα ΦορολογικούΈτους 2018-Μισθωτές Υπηρεσίες: Δηλωθέν Εισόδημα Αριθμός Φορ/νων Ποσοστό έως 10.000 2.521.870 51,9% Από 10.000 έως 15.000 899.518 18,5% Από 15.000 έως 20.000 621.629 12,8% Από 0,00 έως 20.000 4.043.017 83,2% Σε σύνολο 4.862.219 φορολογικών δηλώσεων το 83,2% δήλωσε από 0,00 έως 20.000,00 ευρώ. 4.2) Πίνακας-4. Δηλωθέντα Εισοδήματα Φορολ/κούΈτους 2018-Επιχειρηματική δραστ/τητα Δηλωθέν Εισόδημα Αριθμός Φορ/νων Ποσοστό έως 10.000 284,219 74,52% Από 10.000 έως 15.000 34,621 9,08% Από 15.000 έως 20.000 20,356 5,34% Από 0 έως 20.000 339.136 88,94% Σε σύνολο 381.406 φορολογικών δηλώσεων από επιχειρηματική δραστηριότητα το 88,94% δήλωσε από 0,00 έως 20.000,00 ευρώ. 4.3) Πίνακας-3. Δηλωθέντα Εισοδήματα Φορολ/κού Έτους 2018-Αγροτική δραστ/τητα Δηλωθέν Εισόδημα Αριθμός Φορ/νων Ποσοστό έως 10.000 459.059 95,66% Από 10.000 έως 15.000 12.743 2,66% Από 15.000 έως 20.000 4.210 0,88% Από 0 έως 20.000 476.012 99,20% Σε σύνολο 479.884 φορολογικών δηλώσεων από αγροτική δραστηριότητα το 99,20% δήλωσε από 0,00 έως 20.000,00 ευρώ. 5) Μείωση μισθών σε όλους στον Ιδιωτικό Τομέα. Αν στα προηγούμενα προστεθούν οι απόπειρες μειώσεων των μισθών στα μουλωχτά με τον νόμο Βρούτση οριζόντια σε όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα αυτοματοποιήμενα! Η ζημιά που θα κάνει ηΝέα Δημοκρατία στην οικονομία είναι ανυπολόγιστη. Το αποτέλεσμα θα είναι, μετά τον «νέο» εργοδοτικό νόμο του Γ. Βρούτση, να «πέσουν» οριζόντια και αυτόματα, όλα τα εισοδήματα όλων των εργαζόμενων στην Ελλάδα στον ονομαστικό μισθό, ασχέτως πόσες υπερωρίες δηλώνονται. 6) Το νέο πτωχευτικό «δίκαιο»: Η κοινωνικά ανάλγητη κυβέρνηση επιχειρεί επενδύοντας στο φόβο της πανδημίας με βίαιο τρόπο την περαιτέρω φτωχοποίηση των πολιτών. Όλα τα προηγούμενα είναι η φιάλη, το πετρέλαιο, το λάδι, ο φελλός και το το φυτίλι των κοκτέιλ «μολότωφ» της τυφλής ή όχι εξέγερσης (θα αποδειχθεί στο μέλλον). Η φωτιά για να ανάψει τα κοκτέιλ θα είναι η οργή του κόσμου. Η Πράξη 1ο) Για τους «λάτρεις του είδους». Λίγα λόγια περί δυαδικής εξουσίας: Στις 09/04/1917, στο άρθρο του στην Πράβντα με τίτλο «Για τη δυαδική εξουσία», ο Λένιν έγραφε: «Η πιο αξιοσημείωτη ιδιομορφία της επανάστασής μας βρίσκεται στο ότι δημιούργησε μια δυαδική εξουσία. Το γεγονός αυτό πρέπει πρώτα απ’ όλα να το καταλάβουμε εμείς οι ίδιοι. Αν δεν το καταλάβουμε, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε... Σε τι συνίσταται η δυαδική εξουσία; Στο ότι πλάι στην Προσωρινή Κυβέρνηση, την κυβέρνηση της αστικής τάξης, σχηματίστηκε μια άλλη κυβέρνηση, αδύνατη ακόμα, εμβρυακή, μα που ωστόσο υπάρχει αναμφισβήτητα στην πραγματικότητα και αναπτύσσεται: τα σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών». Τι σήμαινε όμως αλήθεια αυτή η περίφημη «δυαδική εξουσία», η τόσο σημαντική «κατάσταση» την οποία ο Λένιν καλούσε, παραμονές της επανάστασης, τους μπολσεβίκους να κατανοήσουν, παρότι την είχαν ήδη επιτύχει. Αυτή ακριβώς η ανάπτυξη είναι άλλωστε που όχι απλώς έκανε εφικτή την «εφόρμηση». Στην περίπτωση της Ρώσικης Επανάστασης η διαίρεση των στρατοπέδων είχε ήδη συμβεί πριν από αυτή την «τελική» επίθεση, και η εφόρμηση των μπολσεβίκων προς την κατάληψη της εξουσίας ήταν το αποτέλεσμα μιας δυνατότητας που έκανε εφικτή η ανάδυση του θεσμού των σοβιέτ ως κυττάρου οργάνωσης του λαού και η προοδευτική ανάδειξή τους από τους Μπολσεβίκους σε πολιτικό κέντρο εξουσίας αυτής της οργάνωσης. Άλλωστε, ο ίδιος ο Λένιν είχε από νωρίς εισαγάγει την έννοια της ηγεμονίας ως καθήκοντος του προλεταριάτου να αποτελέσει την κοινωνική και πολιτική ηγεσία του συνόλου των καταπιεζόμενων τάξεων, και τα σοβιέτ δεν «υλοποίησαν» τίποτα λιγότερο από αυτή την προτεραιότητα. Έγιναν τα εργαστήρια της ηγεμονίας της εργατικής τάξης, όχι μόνο με την έννοια της ανάδειξης των ίδιων σε θεσμούς αυτοτελούς, δυνάμει επαναστατικής, εξουσίας, αλλά ακόμη περισσότερο με την de facto σηματοδότηση στο εσωτερικό τους της νέας κοινωνικής συμμαχίας της οποίας το προλεταριάτο θα όφειλε να ηγηθεί: αυτής μεταξύ των εργατών των μεγάλων ρωσικών βιομηχανικών πόλεων, και κυρίως της Πετρούπολης, των φτωχών αγροτών της υπαίθρου και των στρατιωτών του ρημαγμένου, από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την πείνα, στρατού της τσαρικής Ρωσίας. Και από εκεί στο Τορίνο και το Μπάρι. Όμως, ήδη από νωρίς, ο Αν. Γκράμσι συλλαμβάνει την ουσία της λενινιστικής τοποθέτησης για την επαναστατική στρατηγική: Αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί με τον ίδιο τρόπο σε κάθε χώρα, μιας που πρέπει να απαντήσει σε διαφορετική κάθε φορά συνάρθρωση αντιθέσεων, συσχετισμό δύναμης, παράδοση. Και είναι αλήθεια ότι οι συνθήκες της τσαρικής Ρωσίας, της μη αναπτυγμένης «κοινωνίας των πολιτών» και «πολιτικής κοινωνίας» όπως ο Γκράμσι, θα περιγράψει τη διχοτομία ανάμεσα σε σύγχρονο κράτος και κοινωνία, απέχουν ήδη, δύο μόλις χρόνια μετά τη Ρώσικη Επανάσταση, παρασάγγας από τις ιταλικές: Στις φυλακές του Μπάρι, ο Γκράμσι βάζει στο χαρτί την τεράστια αυτή εμπειρία καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η μπολσεβίκικη επανάσταση είναι η τελευταία επανάσταση «στην Ανατολή», επανάσταση δηλαδή σε ένα κράτος όπου η αστική κοινωνία συνολικά, αλλά και το κράτος της ειδικά, δεν είναι αρκετά αναπτυγμένα ώστε να μπορούν να προφυλαχθούν από τον επαναστατικό «πόλεμο κινήσεων», την απευθείας επίθεση του επαναστατικού κινήματος προς το καπιταλιστικό κέντρο. Γι’ αυτόν, ένας τέτοιος τύπος επανάστασης δεν μπορούσε να εφαρμοστεί στη «Δύση». Εκεί θα έπρεπε να υπάρξει ένας συνδυασμός ανάμεσα σε έναν «πόλεμο κινήσεων» (απευθείας εφόρμησης, ρήξης, διάλυσης του κρατικού μηχανισμού) και έναν «πόλεμο θέσεων», μιας διαδικασίας κατάκτησης θέσεων μέσα στην «κοινωνία των πολιτών» αλλά και στο κράτος, διαδικασία ανάπτυξης όρων μιας επαναστατικής ηγεμονίας ήδη πριν από την τελική κατάληψη της εξουσίας και την τελική ρήξη που θα ερχόταν ως αποτέλεσμα και ταυτόχρονα τομή της. Η παρέμβαση των Αλτουσέρ, Πουλαντζά και Φουκώ καθιστούν τον Λένιν και τον Γκράμσι ακόμη πιο επίκαιρους. Αν η εξουσία βρίσκεται και αναπαράγεται σε πρακτικές, τότε σε αυτές πρέπει να αναζητήσουμε την ανάδυση και της δικής μας εξουσίας, ακόμη και αν σε πρώτη φάση αυτή ορίζεται ως αντιεξουσία. Δηλαδή, ως συνθήκη διάλυσης των ηγεμονικών αστικών πρακτικών, της ηγεμόνευσής μας από την αστική ιδεολογία, καθώς και του τρόπου οργάνωσης της κοινωνικής ζωής και της εγγραφής μας στις προτεραιότητες της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Η δυαδική εξουσία ως οικοδόμηση της ηγεμονίας: Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να κατανοήσουμε την επαναστατική στρατηγική ως διαδικασία. Όχι ως μια προοδευτική, κοινοβουλευτική μεταβολή συσχετισμών, που θα μας φέρει τάχα χωρίς πολλές συγκρούσεις στην εξουσία, αλλά ως μια διαδικασία «οικοδόμησης» της ηγεμονίας, μιας σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής ηγεσίας των εργαζομένων, που όχι απλώς θα «πολιορκήσει» και θα καταλάβει θέσεις μέσα στην κοινωνία των πολιτών και τον στενό κρατικό μηχανισμό, αλλά που θα προβεί και στη ρήξη. Όμως αυτή η ρήξη δεν θα είναι πάλι μια «στιγμή», θα είναι μια βαθιά, γεμάτη συγκρούσεις, καθημερινή, γενική και μερική διαδικασία. Και σε αυτή τη διαδικασία οι δικοί μας θεσμοί ηγεμονίας, η διαμόρφωση εκείνων των θεσμών εξουσίας που θα αναδείξουν μια συνθήκη de facto δυαδικής εξουσίας, είναι αναγκαίοι όχι απλώς ως ο πολιτικός «πολιορκητικός κριός» προς τον αστικό κρατικό μηχανισμό, αλλά ακριβώς ως ο μηχανισμός οικοδόμησης της ηγεμονίας, ο οργανωτής της κοινωνικής και πολιτικής ηγεσίας των εργαζόμενων τάξεων, ως στιγμή υλικής, έμπρακτης απάντησης στις αστικές σχέσεις εξουσίας, ως οικοδόμηση από τώρα του άλλου κόσμου μας. 2ο) Εν Αθήναις τη 28/09/1941. Η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΕΑΜ: 1) Από τους αντιπροσώπους των κάτωθι υπογραφομένων κομμάτων ιδρύεται το Εθνικόν Απελευθερωτικόν Μέτωπο της Ελλάδας (ΕΑΜ). Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτόν και παν άλλο κόμμα ή οργάνωσις που δέχεται τας αρχάς του παρόντος Ιδρυτικού ώς και να εργασθή δια την επιτυχίαν των σκοπών του ΕΑΜ. Προκειμένου να γίνει δεκτή εις το ΕΑΜ οιαδήποτε οργάνωσις, δεν εξετάζεται το παρελθόν ή αι αντιλήψεις των σχετικώς με την μελλοντικήν ανασυγκρότησιν της ελευθέρας και ανεξαρτήτου Ελλάδος, αλλά η πίστις των εις την ανάγκην του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνος, η τιμιότης των απέναντι αυτού και η αποδοχή των αρχών του ΕΑΜ που περιλαμβάνονται εις το παρόν Ιδρυτικόν. 2. Σκοπός του Εθνικού Μετώπου είναι: α) Η απελευθέρωσις του Έθνους μας από τον σημερινόν ξένον ζυγόν και η απόκτησις της πλήρους ανεξαρτησίας της χώρας μας. β) Ο σχηματισμός προσωρινής κυβερνήσεως του ΕΑΜ αμέσως μετά την εκδίωξιν των ξένων κατακτητών, μοναδικός σκοπός της οποίας θα είναι η προκήρυξις εκλογών .... γ) Η κατοχύρωσις του κυριαρχικού τούτου δικαιώματος του Ελληνικού Λαού, όπως αποφανθή περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του, από πάσαν αντιδραστικήν απόπειραν,ήτις θα τείνη... 3. Δια την πραγματοποίησιν των ως άνω σκοπών του το ΕΑΜ θα ασχοληθή: α) Με όλα τα ζητήματα που απασχολούν καθημερινώς τον Ελληνικόν Λαόν υπό τας συνθήκας της ξενικής κατοχής και με την καθοδήγησιν του αγώνος του Ελληνικού Λαού εις την διεκδίκησιν των πάσης φύσεως αιτημάτων του, καθώς και την αντιμετώπισιν της εις βάρος του ασκούμενης ληστείας από τους ξένους κατακτητάς. β) Με την διατήρησιν ακμαίου του απελευθερωτικού πνεύματος του Ελληνικού Λαού. γ) Με την συνεχή αποκάλυψην του ρόλου της σημερινής κυβερνήσεως των προδοτών ή κάθε άλλης αντιστοίχου εις το μέλλον. δ) Με την εξασφάλισιν κατά το δυνατόν μιας συνεργασίας με τους άλλους λαούς, οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος και του συντονισμού του αγώνος του Ελληνικού Λαού με τον αγώνα των άλλων ως άνω Λαών..... 3ο) Σήμερα: Ελάχιστη προγραμματική βάση για ένα μεγάλο προοδευτικό μέτωπο: · 1) Άμεση κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων τους · 2) Καταγγελία των αποικιοκρατικών δανειακών συμβάσεων · 3) Διεκδίκηση της άμεσης διαγραφής, χωρίς όρους, του χρέους ή του μεγαλύτερου μέρους του · 4) Συγκρότηση μιας νέας χρηματοπιστωτικής πολιτικής με αποκλειστικά αναπτυξιακά, παρα-γωγικά και κοινωνικά κριτήρια · 5) Ρύθμιση των ιδωτικών χρεών για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, τη μικρομεσαία αγροτιά και τις πιο αδύνατες κοινωνικές κατηγορίες, η οποία μπορεί να φθάνει μέχρι και την πλήρη διαγραφή χρεών για ανέργους, χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους · 6) Μεγάλη μεταρρύθμιση για ένα απλό δίκαιο, εύχρηστο και αποτελεσματικό φορολογικό σύ-στημα · Υπό δημόσιο έλεγχο των πιο κρίσιμων και στρατηγικών τομέων και επιχειρήσεων της οικο-νομίας με παράλληλη αναβάθμιση και αναπτυξιακή, αποδοτική ανασυγκρότησή τους. · 7) Συγκρότηση ενός δημοκρατικού προοδευτικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με αιχμή την πρωτογενή παραγωγή, τη βιομηχανία και σύγχρονους τεχνολογικά τομείς · 8) Προώθηση της δωρεάν υγείας και δωρεάν παιδείας σε όλα τα επίπεδα με την ενίσχυση του απασχολούμενου επιστημονικού δυναμικού και όλων των εργαζομένων Εκεί που νομίζουμε ότι μπορεί, κατ'αρχή τουλάχιστον, να βρεθεί κοινή συνισταμένη είναι ότιη εφαρμογή του συνομολογημένου προγράμματος δεν μπορεί σε καμμιά περίπτωση να εξαρτάται από τους εκβιασμούς των χρηματοδοτικών δόσεων ούτε να έχει ως όριο το ευρώ αλλά ακόμα τους νεοφιλελεύθερους κανόνες της ΕΕ. Ας τολμήσουμε να συζητήσουμε με τις διαφορές μας και παρά τις διαφορές μας, όχι με προκατάληψη και εμπάθεια αλλά με γόνιμο, επικοδομητικό πνεύμα και κυρίως ενωτική θέληση και αγωνία για την ανακούφιση και την ανάταση του λαού μας. Η Αρχή. Μερικές σκέψεις για την Αλληλεγγύη Μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης: Α) Υλικό-οικονομικό: Η οικονομική στήριξη και η υλική προσφορά μπορούν να ανακουφίσουν τις ευαίσθητες οικονομικά ομάδες ανθρώπων που αγωνιούν και αγωνίζονται για την υλική επιβίωσή τους. Η κάλυψη, δηλαδή, των βασικών υλικών αναγκών συνιστά μια προτεραιότητα για τη ζωή του φτωχού, του άστεγου, του μετανάστη ή πρόσφυγα. Το δικό μας υλικό πλεόνασμα μέσα από την αλληλεγγύη μπορεί να γίνει ο «πλούτος» των οικονομικά δυσπραγούντων. Β) Κοινωνικό: Ο φτωχός, ο άστεγος και ο μετανάστης δεν υφίστανται μόνον τις συνέπειες της οικονομικής δυσπραγίας αλλά κι από τη βαρβαρότητα της μοναξιάς και του κοινωνικού αποκλεισμού. Την ψυχοφθόρα δράση των παραπάνω μπορεί να αμβλύνει η δική μας θέληση για επικοινωνία και αποδοχή. Κι αυτό γιατί οι φτωχοί, οι άστεγοι και οι αποκλεισμένοι δεν αποτελούν το κατώτερο τμήμα της κοινωνίας μας αλλά το άλλο πρόσωπό της. Στους ανθρώπους αυτούς χρωστάμε ένα χαμόγελο, μια γλυκιά λέξη, έναν έπαινο, μια επιβεβαίωση. Γιατί κι εμείς υπάρχουμε και «ξεχωρίζουμε» μέσα από την παρουσία και των άλλων και όχι υποχρεωτικά εξαιτίας του «χαρισματικού» εγώ μας. Γ) Ψυχο-συναισθηματικό: Ο οικονομικά άπορος και κοινωνικά μοναχός εύκολα βιώνει σε δραματικό βαθμό τα αρνητικά συναισθήματα της μειονεξίας και της μοιρολατρίας. Οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονται αδικημένοι, αποτυχημένοι και εξορισμένοι από τους άλλους τους πετυχημένους, τους τυχερούς και τους ευνοημένους της ζωής. Σε αυτά τα συναισθήματα η ψυχο-συναισθηματική μας αλληλεγγύη μπορεί να διέπεται από τη θερμότητα μιας συζήτησης προσωπικής, από την προβολή του ανθρώπινου προσώπου κι όχι προσωπείου του εαυτού μας κι από μια άδολη κατάθεση ψυχής Δ) Το κανένας μόνος του να πάρει σάρκα και οστά. Τα πολιτικά κόμματα (είτε εκπροσωπούνται στην βουλή είτε όχι), η ΟΛΜΕ, τα σωματεία, να δημιουργήσουμε ομάδες βάσεις αλληλεγγύης ανά γειτονιά. Ο καθείς στο τομέα του. Η ΟΛΜΕ την διαδικτυακή υποστήριξη στους μη έχοντες μαθητές. Το ΣΕΤΗΠ (Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών-Πληροφορικής) να αναλάβει το τεχνικό μέρος. Το δίκτυο αλληλεγγύης να εξαπλωθεί σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Από συσσίτια, ρούχα μέχρι την ανθρώπινη επαφή και ζεστασιά. Να επανασυνδέσουμε τους αδικημένους και έχοντες ανάγκη συμπολίτες μας με τους δικούς μας όρους. Τους όρους της ζωής που ονειρευόμαστε. VIDEO