.Ποιά Πατρίδα;

  Πατρίδα, πατριώτης, πατριωτισμός, πατριωτικό καθήκον, πάτρια εδάφη, αλησμόνητες πατρίδες, … Μία λέξη-“καραμέλα” στα στόματα πολλών. Μία λέξη με πολλά παράγωγα, που λίγο-πολύ, έτσι ή αλλιώς, αγγίζει τις ψυχές των περισσοτέρων. Αρκετοί είναι αυτοί που θα την αρνηθούν, περισσότεροι όμως αυτοί που θα την επικαλεσθούν – όμως ως μίαν γενική κι αόριστη έννοια, βέβαια. Όμως αυτοί οι δεύτεροι είναι πολύ χειρότεροι των πρώτων! Στο ιδιαιτέρως χαοτικό κι ασυνάρτητο σύνολο των δευτέρων μπορεί να βρει κανείς ένα πλήθος τύπων προερχομένων από όλο το ιδεολογικό, πολιτικό και θρησκευτικό φάσμα. Ακόμα-ακόμα και άτομα διαφορετικής εθνοτικής/φυλετικής καταγωγής! Αφ᾿ ετέρου, τουλάχιστον στις τάξεις των αρνησιπάτριδων έχουν επιλέξει «συνειδητά» στρατόπεδο και υποστηρίζουν ξεκάθαρα κι απροκάλυπτα την θέση τους! Με σοβαρές εξαιρέσεις κι εδώ βεβαίως, όπως τώρα που οι φανατικοί και κραυγαλέοι εθνομηδενισταί του Σύριζα επίσης ενδύονται ευκαιριακώς ακόμη και πατριωτικό μανδύα (όσο … μπορούν! (δείτε εδώ). Έτσι λοιπόν, η λέξη “Πατρίδα” χρησιμοποιείται από όλους τους πολιτικάντηδες, ώστε να δικαιολογήσουν τα – εμφανώς εθνοκτονικά – πολιτικά και οικονομικά τους προγράμματα και νομοσχέδια και ν᾿ αρμέξουν εν τούτοις τις ψήφους της άφρονος προβατοποιημένης μάζης, καθησυχάζοντας την όποια υποφώσκουσα και λανθάνουσα λαϊκή οργή εναντίον της εθνοκαταλυτικής πολιτικής των, πως δήθεν λειτουργούν και πράττουν υπέρ της Πατρίδος εν τέλει! Χρησιμοποιείται ακόμη η λέξη “Πατρίδα” κι από τους κάθε βαθμού ιερείς της θρησκείας του Αβραάμ και του Σαούλ, προς διατήρηση και αύξηση της ισχύος, της επιρροής και της θέσης τους – διά της εννοιολογικής συγχύσεως, της οποίας και είναι πρωταθληταί! Χρόνια τώρα πλέκουν το παραμύθι περί Ελληνορθοδοξίας, διαστρεβλώνοντας την Ιστορία και αποκρύπτοντας ή παραποιώντας κρίσιμα κομμάτια της, στα οποία ξεγυμνώνεται ο βαθύτατα προδοτικός κατά της Πατρίδος ρόλος τους! Όπως άλλως τε και στις εξαιρετικά κρίσιμες ημέρες μας θέτουν αναφανδόν τις υπηρεσίες τους στην διάθεση όχι της Πατρίδος, αλλ᾿ απεναντίας των δολιοφθορέων και των λαθρεισβολέων της! Επιστρατεύεται η λέξη εν είδει πρόχειρης καραμέλας που πιπιλίζεται σε κάθε ευκαιρία σε λογύδρια, σε ανακοινώσεις και δελτία τύπου από τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς των Σωμάτων Ασφαλείας και του Στρατού, μάλλον για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα των (μη) πράξεών τους και για να εμφυσήσουν ένα ολοκληρωτικώς και ολεθρίως ψευδές αίσθημα ασφαλείας στους ανυπεράσπιστους πλέον Έλληνες, ώστε να τους βαθαίνουν την ναρκωμένη παθητικότητα – ενώ κατ᾿ ελάχιστον θα έπρεπε, αν εντίμως ήσαν έστω και λίγο πατριώτες, να παραιτούντο! Είναι ξεκάθαρο ότι όλοι οι παραπάνω, συνεπικουρούμενοι από το έτερο καρκίνωμα της ελληνικής κοινωνίας, τους δημοσιογράφους, κατά την συντριπτική τους πλειονότητα λειτουργούν δολίως και προδοτικώς καπηλευόμενοι την έννοια της Πατρίδος, λόγῳ του ειδικού βάρους και της αντηχήσεως αυτής της λέξεως στο θυμικό των Ελλήνων. Ο λαός όμως, που παρέχει το ανθρώπινο δυναμικό της Πατρίδος, δείχνει να ξεχνάει στον καθημερινό του βίο την λέξη αυτή και να την ενθυμείται λίγο μόνον σε ελάχιστες περιπτώσεις – κι όποτε του την υπενθυμίζουν όλοι οι παραπάνω, με την όλη ανέξοδη επιφανειακότητα κι ανουσιότητα τέτοιων αναφορών. Έτσι λοιπόν, φουσκώνει το πολύ από υπερηφάνεια στις εθνικές επετείους και μόνον, ενώ εκ παραλλήλου ενδεχομένως ταυτίζεται με τσιφτετελοειδή και γυφτίζοντα “ελληνικά τραγούδια” και θεωρεί συχνά την παραδοσιακή μουσική κατάλληλη μόνον ίσως για πανηγύρια και γάμους, ενθυμείται δε την Πατρίδα όταν αδειάσει η τσέπη του, όταν γεμίσει η δική του γειτονιά από κάθε λογής ξένους – και ίσως κι όταν του θυμίσουν οι γείτονες χώρες ότι, εν τούτοις, έχει και η δική του χώρα κάποια σύνορα! Και σε αυτήν την τελευταία περίπτωση, απλά θα νευριάσει λίγο μπροστά από την οθόνη της τηλεοράσεως ή του υπολογιστού του και «ηρωικώς» θα βγάλει το “γιαταγάνι του” να το δείξει στην καφετέρια και στο διαδίκτυο! Τα πατριωτικά του καθήκοντα αρχίζουν και τελειώνουν στο να υπηρετήσει μιαν, απονευρωμένη κι ευτελισμένη πλέον, στρατιωτική θητεία – κι αυτήν όσο πιο ανώδυνα γίνεται – και ίσως και στην απόκτηση απογόνων, που θα τους γαλουχήσει με τα δικά του σάπια πρότυπα της λαμογιάς, της ψευτομαγκιάς, της πονηράς υστεροβουλίας και ιδιοτελείας, της αρπαχτής και του ωχαδερφισμού! Γι᾿ αυτούς η Πατρίδα είναι κάτι βολικά και συγκεχυμένα αόριστο, συνυφασμένο συνήθως εξ ολοκλήρου με την ανουσιότητα της συνταγματικής και νομικής εννοίας του κράτους, γι᾿ αυτό και στην καθημερινότητά τους η Πατρίδα δεν τους αφορά και δεν τους ενοχλεί. Πατρίδα γι᾿ αυτούς είναι κάτι που μονομερώς τους χρωστάει επιδόματα, δικαιώματα, ανέσεις, ασφάλεια, απλά και μόνον επειδή γεννήθηκαν σε αυτό το κομμάτι γης, το οποίον και τους παρέχει μόνον δικαιώματα, όπως τους τα έχει υποβάλει δολίως η γλοιώδης δημοκρατική δημαγωγία – χωρίς να μπορούν να εννοήσουν ότι έχουν και καθήκοντα απέναντί της: δεν εννοούμε βεβαίως καθήκοντα προς το αντεθνικό κι ανθελληνικό κράτος που την καπελώνει και εξανδραποδίζει με τον πιο επαίσχυντο τρόπο, εννοούμε αυτό που δεν θέλουν (επειδή δεν συμφέρει στον φιλήσυχο μικροαστικό εαυτούλη τους) να εννοήσουν: δηλαδή πράγματι καθήκον έναντι της Πατρίδος! Τα μόνα «καθήκοντα» που αντιλαμβάνονται είναι οι νομικοί κώδικες του ελεεινού αντεθνικού κράτους – κι αυτούς πάλι τους ερμηνεύουν και τους καταπατούν σύμφωνα με το δικό τους ατομιστικό συμφέρον. Γι᾿ αυτὀ και αποδέχονται ως συμπατριώτη τους όποιον καταφέρει ν᾿ αποκτήσει τα απαραίτητα χαρτιά, ώστε να τον θεωρεί το βαθύτατα αντεθνικό αυτό κράτος «Έλληνα»: η ανουσιότητα ικανοποιείται πλήρως με νομοτυπικά τεχνάσματα και διατάξεις, το αληθές περιεχόμενο δεν την αφορά… Ξεχνούν την Πατρίδα τους κι εξευτελίζουν κάθε έννοιάν της σε κάθε έκφανση του βίου τους, ξεχνώντας τους προγόνους τους, τους αγώνες και τις θυσίες εκείνων, για να μπορούν αυτοί να απολαμβάνουν την κατ᾿ επίφασιν «ελευθερία» των αποπροσανατολισμένων και ξερριζωμένων, αχρώμων και αβούλων προβάτων! Ξεχνούν κι απορρίπτουν τις ρίζες και τις παραδόσεις τους, μολύνουν κάθε σπιθαμή του εδάφους της, ξεπουλούν ολόκληρα κομμάτια της σε ξένα χέρια και συμφέροντα, ανέχονται την εισβολή και μόνιμη εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων αλλοφύλων – κι απλά βαυκαλίζονται ευκαιριακώς ως (δήθεν!) κληρονόμοι ενός ενδόξου πολιτισμού και απόγονοι ηρωικών μορφών, ενώ στην πραγματικότητα είναι φορείς παρακμής και της δουλικής αντιπνευματικότητος που εκφράζει τα υλιστικά καταναλωτικά υποζύγια της δημοκρατίας και του διεθνούς καπιταλισμού. Όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει ένας συναγωνιστής, “Η Πατρίδα είναι γι᾿ αυτούς πλέον μητρίδα”, αφού δεν την νιώθουν ως την γη των πατέρων τους που θα πρέπει να υπερασπισθούν, αλλ᾿ ως μία μητρική πρόνοια, που πάντα θα τους οφείλει και θα τους προστατεύει συνεχώς, απλά επειδή κατοικούν εδώ – καθώς αυτό είναι όλο κι όλο το βάθος της συναφούς νομικής εννοίας της υπηκοότητος… Απέναντι σε όλους αυτούς λοιπόν στεκόμαστε εμείς, που δεν ανήκουμε ούτε θέλουμε να ανήκουμε στην αποξηραμένη, ανόργανη και αφύσικη περί “πατρίδος” έννοιά τους! Η δική μας Πατρίδα είναι εκεί όπου ζούνε ακόμη οι παραδόσεις μας, όπου πολέμησαν και πέθαναν οι πρόγονοί μας, είναι όποιο μέρος υπερασπίστηκαν και διεκδίκησαν στο όνομα του Αίματος, της διαχρονικής μας ιστορικής ταυτότητος! Πατρίδα μας είναι τελικώς το καλλίτερο Αίμα των Προγόνων μας, το Αίμα που κουβαλάει τα Αρχέτυπα, την Ψυχή και το Πνεύμα της Ἑλληνικότητος, της Αριανικότητος! Συμπατριώτες μας θεωρούμε όλους τους Λευκούς που θέλουν να πολεμήσουν για να ζήσουν ελεύθεροι στην γη των πατέρων τους – κι όχι τους όποιους τυχαρπάστους κι ανερματίστους ραγιάδες και οσφυοκάμπτες του Ελλαδιστάν! Πατρίδα μας είναι το μέρος όπου θα υπερασπιστούμε μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μας την Φυλή μας – στην πραγματικότητα δε, η Φυλή μας, οι αγώνες της κι η Ιστορία της είναι που κάνουν ιερή την γή μας, που την καθ-ιερώνουν. Γι᾿ αυτό κι η πατριωτική στάση είναι για μας ουσιαστική κι ολάκερη, κατά την εθνοφυλετικώς ολοκληρωμένην έννοιαν, που είναι και η πλήρης έννοια της Πατρίδος. Αυτήν την Πατρίδα αγωνιζόμαστε ν᾿ ανασυντἀξουμε, να υπερασπισθούμε, να αναστήσουμε! Υπό δε το εθνοφυλετικώς ολοκληρωμένο πρίσμα της Πατρίδος, τόσον κρισίμως κι επιτακτικώς αναγκαίο στις ημέρες μας, προσεγγίζουμε κι όλα τα εξεταζόμενα ζητήματα, όπως επί παραδείγματι και προσφάτως, ξεκαθαρίζοντας κι αναλύοντας τα πραγματικά δεδομένα επί τη επετείῳ της 28ης Οκτωβρίου 1940 (σχετικώς προς την οποίαν βρήκαμε κι ένα ενδιαφέρον απόσπασμα με συνοπτικά μεν και ακριβή ιστορικά στοιχεία, για του οποίου όμως την εξώφθαλμο ανορθογραφία φυσικά δεν ευθυνόμαστε).
armahellas

Today Deal $50 Off : https://goo.gl/efW8Ef